Deze cache ligt aan de voet van de buiten dienst gestelde 260 MW kolencentrale van Mol.
Alles is er nog schijnbaar in orde maar toch is de centrale gedoemd om te verdwijnen. De vaart laat immers maar schepen van 300 ton toe en dat zouden 3000 ton moeten zijn.
Is dit al industriële archeologie of niet ?
Toen de centrale nog in werking was werd de doorgang beperkt door het afladen van de schepen die de kolen aanvoerden en de stoom die er op sommige plaatsen letterlijk uit de grond spoot. Eveneens hinderlijk waren het hels lawaai en de luchtverplaatsing veroorzaakt door het aanzuigen van de koeltoren.
Wanneer men de weg afwandelt van oost naar west ziet men eerst het gebouw van de gasturbine, herkenbaar aan de kleinere schouw met afgeronde rand, die verbruikspieken moest opvangen. Dan volgen de dubbele silo's met de laadkade waar zware voertuigen de overblijvende as ophaalden voor de bouwnijverheid. Daarna merkt men de koeltoren waarin vanonder het uit de vaart gepompte water bruisend naar beneden stortte en de grote witte stoomwolk bovenaan dat van verre zichtbaar was. Verder staat het rechthoekig blok van de dubbele stoomketel met de twee majestueuze schouwen waarvoor men de nek moet strekken om ze in hun geheel te kunnen zien. Zij dienen voor heel de streek nog steeds als baken. Eindelijk belandt men in de nu lege ruimte waar vroeger de aangevoerde steenkolen opgeslagen werd. Via de ronde koker werden de steenkolen naar de top van het gebouw gevoerd.
Het zicht van op de cachelocatie is indrukwekkend.
Nu is het er zeer rustig en lopen er konijnen en eenden rond.
Indien u er wil van genieten parkeer op N 51° 13.442 E 005° 06.503 en maak er een kleine wandeling van. De vermelde knipperlichten zijn er al lang verdwenen.
Bezoek deze cache met zonnig weer.
De afbraak is begonnen.Bezoek deze cache buiten de normale werkuren.
