De watertoren in Etten behoorde tot het eerste kwartet watertorens waarmee de Waterleiding-Maatschappij “Noord-West-Brabant” de eerste jaren van zijn bestaan de waterlevering kon verzorgen. We hebben het dan over de periode na 1924. De andere drie watertorens waren die van Dongen, Zevenbergen en Steenbergen.In het jaar daarna, 1925, zouden er nog zeven torens bijgebouwd worden door de maatschappij.
De Ettense watertoren aan de Hoevenseweg was (en is nog steeds) een bijzondere toren. Niet alleen vanwege zijn uiterlijk, maar ook vanwege de omvang van het waterreservoir bovenin. Dat heeft een capaciteit van 700 m3, waarmee de watertoren van Etten veruit de grootste toren was in heel West-Brabant.
Ook door zijn uiterlijk onderscheidt deze toren zich (positief) van veel andere watertorens. Het ontwerp is van ir. Hendrik Sangster, die in deze beginfase van de Waterleidingmaatschappij alle elf torens heeft ontworpen. Sangster heeft zich ontwikkeld tot een bekend architect van watertorens in Nederland. De basis is daarvoor gelegd in zijn werk in West-Brabant. Waterleidingmaatschappij en architect waren het er over eens dat het uitgangspunt niet zozeer de kostprijs moest zijn (dan zou soberheid de boventoon gevoerd hebben) maar de durf aan te sluiten bij moderne opvattingen over architectuur. De Ettense toren mag als representant van de art-decostijl uit de jaren ‘20 best een kunstwerk genoemd worden.
Gelukkig heeft de watertoren van Etten ongeschonden de Tweede Wereldoorlog overleefd. Elders in West-Brabant is een groot deel van de bestaande watertorens opgeblazen of ernstig beschadigd in het najaar van 1944.
Een tweede moeilijke periode voor watertorens begon halverwege de jaren ’70. Voor de drinkwatervoorziening waren watertorens niet meer nodig. Moderne pompen namen hun plaats in en de capaciteit van de watertorens bleef achter bij de groeiende vraag naar drinkwater. Daardoor zijn de afgelopen decennia talloze niet meer in gebruik zijnde watertorens afgebroken.
Ook de Ettense toren is al lang buiten gebruik. Een tijdlang heeft hij te koop gestaan voor het symbolische bedrag van €1,-. Hij is inmiddels verkocht, maar het is nog niet duidelijk wat de nieuwe bestemming voor het 85-jarig oude bouwwerk moet gaan worden.