De enige weg van en naar hoelbeek was een aarden weg.
Als er iemand in het donker langs moest, dan sprong de weerwolf op zijn rug en moest hem dragen tot aan het einde van de straat.
Daar stond een kruisje. Als men dan een kruisteken maakte, was de weerwolf weg.
Weerwolven zijn memsen die met de duivel omgang hebben. Zo was er in Eigenbilzenook een zekere Cilis. Hij was de duivel tegengekomen en had zich laten verleiden.
Hij had een boekje gekregen en van toen af had hij veel macht. Hij kon meer dan een normale mens.
's Nachts bij volle maan veranderde hij in een weerwolf en ging door klein wegeltjes en steegjes van de dorpen en omstreken...op zoek naar een slachtoffer. Maar na een tijd wou Cilis er eigenlijk van af zijn.
Hij ging toen naar de bruine paters in Maastricht.
Enen pater zei tegen hem : "Dat is al een goed begin,mijn zoon, maar het is een lange lijdensweg. Ik zal je helpen!".
Zijn boek moest hij op een stok binden en alle wegen doen die hij ooit gedaan had als weerwolf. "Blijf altijd rechtdoor gaan, wat je ook hoort of voelt...altijd maar rechtdoor! Zonder om te kijken, in geen geval!"
Hij ging...wel duizend demonenachter hem, ze riepen en stampten. Maar Cilis bleef rechtdoor gaan en keek niet om.
Uiteindelijk kwam hij terug in zijn dorp. Een vurige koets met vier paarden kwam door de lucht gereden. In de koets zat de duivel zelf.
Met een hand brak hij de stok en met de ander hand "scheurden"hij het boek vast. Daarna was de koets weg.
Op de plaats waar de stok gebroken was, was alles verschroeid.