Bazylika Mniejsza / Minor basilica Traditional Cache

W tym samym miejscu od początku założenia miasta znajdował się kościół z cmentarzem grzebalnym. Od połowy XVI wieku jest siedzibą dekanatu.  Zazwyczaj świątynie były drewniane i po jakimś czasie ulegały destrukcji. W 1799 roku cmentarz grzebalny został zamknięty, a nowy urządzono na wydmach za Nettą. W 1848 roku budowniczy Józef Fox wybudował niewielki kościół murowany, za mały dla rozwijającej się społeczności.  W 1905 roku, korzystając z dekretu (ukazu) tolerancyjnego cara, znoszącego restrykcje i ułatwiające swobodę kultu, proboszcz Wincenty Nowicki przy wsparciu całej społeczności po rozbiórce starego rozpoczął budowę nowego znacznie obszerniejszego obiektu. Jego projektantem był inż. arch. Adam Piotrowski. Prace, które nadzorował inżynier gubernialny Byszewski, zakończono w 1911 roku. Wyposażano kościół wiele lat dłużej (ołtarze z dębu wykonano w latach 20). Otrzymał wezwanie Najświętszego Serca Jezusowego. 15 sierpnia 1944 roku Niemcy wysadzili wieże, uszkadzając korpus budynku. Odbudowę prowadzono do 1948 roku, a wieże zbudowano dopiero w latach 1981-1986. Kościół jest eklektyczny z przewagą na zewnątrz stylu neoromańskiego, wewnątrz – neobaroku. Na specjalne wyróżnienie zasługują witraże nawiązujące do tysiąclecia chrztu Polski, zaprojektowane przez Halinę Cieślińską – Brzeską, znaną krakowską  artystkę – plastyk, z urodzenia augustowiankę, wykonane w latach 1965-1970, uzupełniają je powstałe w latach 70. w pracowni Józefa Olszewskiego (odnoszące się do sakramentów). W ołtarzyku Miłosierdzia Bożego znajdują się relikwie św. Faustyny Kowalskiej. 22 czerwca 2001 roku obchodzono uroczystość ogłoszenia papieskiego dekretu o nadaniu świątyni tytułu Bazyliki Mniejszej, co stanowi pamiątkę po gościnie papieża Jana Pawła II w naszym mieście.