Op weg naar Grootschermer kijken de koeien u na. Komt u over de weg, tja, dan zult u vlakbij het dorp tussen negen en half tien ‘s morgens en half vijf en vijf uur ‘s middags wel eens stilstaan voor een koe die met een kleine 100 collega’s van het land naar de stal stapt (of andersom). Voor het melken heb je als trouwe viervoeter tenslotte toch de boer nodig. Kanoërs hebben een groot voordeel. Zij peddelen keurig onder het bruggetje door waar de koeien overheen lopen.
Grootschermer ligt in een gebied met aan de verre horizon de stad, dichterbij een aantal dorpen of meteen in de buurt wat kleine meertjes, de ringvaart en de omliggende polders. Die omgeving straalt een weldadige uitnodiging uit, waarbij uzelf in het middelpunt zal staan. Is dat alles een beetje maar wel lieflijk protesteren tegen de snelle wereld? Is mogelijk. Eigenlijk voelt u een omarming van een sprookjesdorp, die u het gevoel geeft dat de woorden hé, waar was je nou? in uw oor gefluisterd worden.
Het gaat om Grootschermer anno vandaag. U kijkt en ziet molenwieken draaien. De geschiedenis staat recht overeind. Het historische dorpskerkje (uit 12e of 13e eeuw) en raadhuis (1639) en nogal wat fraaie, lang geleden gebouwde dorpspanden (van boerderij tot historische woningen) leveren dat bewijs. Grootschermerligt tussen de leeggepompte Noordermeer, de Menichweer, de Scher-meer (nu prachtige polders met landbouw- en veeteeltgronden) en het unieke en imponerende landschap aan de andere kant van het dorp.Dat van het ‘ouwe land’, van de Eilandspolder.
De geschiedenis van het dorp loopt ruim 700 jaren terug. Tot ergens rond 1300. Dus tot ver voor de start van de droogleggingen door Jan Adriaensz. Leegh Water (1575 - 1650) en zijn vele honderden companen. Zij waren het die de gedachten van hun grootmeester met zijn watermolenvernuft -de achtkante binnenkruier metscheprad met een middellijn van zes meter- in polderpraktijk (onder andere de Schermer polder) omgezet hebben. De gevelsteen in het oude raadhuisje zal ons daarentegen altijd mee blijven nemen naar de golven waar toen het eten en de inkomsten uit vandaan kwamen. De rust voor de vele hengelaars nu staat in schrilcontrast met de weinige nachtrust in het verre verleden op de woelige baren van meren en zee.
Het gevoel, het uitzicht, daar geniet een ‘dorper’ toch maar een paar weken van. Want dan ben je echt uitgekeken. Vraag het ze maar, dan hoort u ‘t wel. Het is meer dan een paar weken, maar vanzelf geen 700 jaar. Ergens daar tussenin speelt het Grootschermer genieten zich in tijd af. Voor al die dorpers. En, ook voor u én u én u. De bezoekers!
Een hartelijk welkom voor u allen. Met open armen!
‘Als ik m’n dag niet had, ging ik altijd naar Grootschermer,’ zei iemand laatst.
‘In de ringvaart hoorde ik ‘t water klotsen en m’n lange haar wapperde zelfs
in de luwte voor m’n ogen. Aan ‘t einde van de middag moest ik richting huis
die straffe wind trotseren. Ach, geen zorg, ik zag ‘t weer zitten. De schoonheid
die ik achterliet, bleef voor altijd dichtbij me.‘
Bron: Gemeente Schermer www.schermer.nl
