Wieś Stopka, podobna zapewne do wielu innych. Jednak od nich wszystkich wyróżnia ją pewna ciekawa legenda.
Marzyło się Matce Bożej, aby wszyscy ludzie byli dobrzy. Przyjdą takie czasy - przekonywał Jezus swą Matkę - że na świecie nie będzie ani złości, ani nienawiści. Od jednego do drugiego jego końca zapanuje miłość.
Zeszła więc na ziemię Maryja mówić ludziom, że człowiek człowiekowi bratem być powinien. Podczas swojej wędrówki doszła do miasta zwanego Koronowem. Weszła do pierwszego domu, aby poprosić o jedzenie. Zastała tam kobietę która płakała z powodu choroby jej dziecka. Maryja podeszłą do dziecka i położyła dłoń na jego główce. Maleństwo utworzyło oczy, uśmiechnęło się i zasnęło. Choć kobieta rzuciła się jej do nóg z podziękowaniem, Maryja wyczuła, że coś jeszcze ją trapi. Żalić się wtedy zaczęła kobiecina, że maż jej jest zły i razem z innymi napada na podróżnych i na nic zdają się błagania, by żył uczciwie.
Spotkała zbójów Maryja, gdy wracali obładowani łupem. Zobaczywszy Ją, stanęli. Kiedy powiedziała im, że źle czynią, jeden z nich zrugał Ją, że do nie swoich spraw się miesza. Nawet groźba wiecznego potępienia nie wzruszyła rabusiów. Maryja prosiła i namawiała, aby zastanowili się nad tym, co czynią, aby nie gubili siebie, aby zaczęli żyć uczciwie, jak inni ludzie. Kiedy to nie pomogło, zawołała: Ten głaz jest bardziej miękki niż wasze serca! I postawiła swoją małą stopkę na kamieniu. Kiedy ją cofnęła, zobaczyli na głazie odciśnięty ślad. Poznali wtedy, kim była stojąca przed nimi kobieta. Padli na kolana. Przysięgać zaczęli, że odtąd będą żyć uczciwie. Pracować w pocie czoła. A wieś nazwać Stopka obiecali.
Kamień na którym odciśnięto stópkę do dzisiaj znajduje się w kapliczce w Stopce.
Skrytka: Znajduje się w najbliższym otoczeniu kapliczki.