Het Engelandsche Bosch is relatief onbekend. Het is ook niet zo groot. Zeker als je het vergelijkt met de veel uitgestrektere bossen ten zuidwesten van Hardenberg. Veel mensen zul je er dan ook niet tegenkomen. Alleen de gedeeltes van de route die samenvallen met het Vechtdalpad worden redelijk veel belopen.
Ook al is het slechts een klein gebied, toch is het zeker interessant. Het gebied is heel afwisselend. Bos, bloemrijke weilanden, zandverstuivingen en een grotendeels dichtgegroeide Vechtarm. De wandeling start op verschillende punten.
Vroeger stroomde hier de Vecht. Het zand dat de rivier afzette, werd opgestoven tot rivierduinen. Rivierduinen blijven erosiegevoelig. Als er geen vegetatie is, zal het zand weer gemakkelijk gaan verstuiven.
Rivieren in Nederland meanderen heel sterk. Tenminste, toen ze nog niet bedijkt waren. De buitenbochten schuurden steeds verder uit, terwijl in de binnenbocht iedere keer materiaal afgezet werd. De loop van de rivier wordt steeds verlegd. De afgesneden rivierbochten verlanden daarna. Van deze afgesneden rivierarm van de Vecht is nog slechts een klein stukje open water over. Het wandelpad zoekt zich een weg door het bos. Gelukkig nauwelijks dennenbomen. Het Engelandsche Bosch is blijkbaar nooit een modern productiebos geweest. Het loofhout zal gebruikt zijn als boerengeriefhout.