Wie deze reeks en de bonus 'op zoek naar de T-Rex' en de wherigo 'een dinoschat in het Ryckevelde' vond, heeft een mooie luswandeling in het bos gedaan. Wie alle caches tot een goed einde bracht mag onderstaande banner op zijn profiel zetten.
<a href="http://coord.info/GC4V8C5"><img src="http://imgcdn.geocaching.com/cache/large/8b33d004-75b1-49fe-8b14-a82e3937a472.png"/> </a>
Euoplocephalus is een fossiel geslacht van plantenetende en zwaar bepantserde ornithischische dinosauriërs, behorende tot de Ankylosauria, dat tijdens het Laat-Krijt leefde in het gebied van het huidige Noord-Amerika.
De eerste fossielen van Euoplocephalus zijn in 1897 gevonden in Canada. In 1902 werden deze benoemd als de typesoort Stereocephalus tutus, waarvan de geslachtsnaam echter al bezet bleek door een kever. Daarom is het geslacht in 1910 hernoemd tot Euoplocephalus, wat zoiets als "welgewapend hoofd" betekent. In het begin van de twintigste eeuw zijn nog veel meer van dit soort fossielen in Noord-Amerika gevonden en vaak benoemd als aparte geslachten. Op het eind van de eeuw wees men die vondsten allemaal aan Euoplocephalus toe, die zo als een van de best gekende dinosauriërs beschouwd werd. Tegenwoordig denken veel wetenschappers echter weer dat het toch om verschillende geslachten ging. Een half dozijn tamelijk volledige skeletten bleef van de echte Euoplocephalusover, zodat de geleerden desalniettemin een goed beeld hebben van de bouw van het dier.
Euoplocephalus werd vijf tot zes meter lang en ruim twee ton zwaar. Hij had een zeer platte schijfvormige romp die rustte op vier korte stevige poten aan de uiterste voorkant en achterkant. Een dikke lange nek droeg een stompe naar beneden gekromde kop. Met een brede hoornsnavel werden allerlei planten afgebeten om in de enorme buikholte verteerd te worden. Net als andere leden van de Ankylosauridae verdedigde Euoplocephalus zich met een benige knots op het einde van de staart tegen roofsauriërs als Gorgosaurus. Zijn lichaam en vooral de kop werd verder beschermd door een groot aantal kleine beenschubben. Rijen grote ovalen beenplaten met bovenop een scherpe snijrand liepen over nek, romp en staartbasis naar achteren. De nek was ook omgeven door twee beenringen.