Puszcza Sandomierska to obszar położony w południowo-wschodniej części Polski w Kotlinie Sandomierskiej, w widłach Wisły i Sanu, a od południa ograniczony rzekami Wisłok i Wisłoka.
Puszcza w całości położona jest na terenie województwa Podkarpackiego, w dwóch jednostkach fizjograficznych; w północnej na Równinie Tarnobrzeskiej, a w południowej na Płaskowyżu Kolbuszowskim.
Przez teren Puszczy Sandomierskiej przepływają mniejsze rzeki, które zachowały w częściach swój naturalny charakter- największa z nich to rzeka Łęg powstająca z połączenia rzeki Przywra z Zyzogą.
W przeszłości Puszcza Sandomierska był to teren z dominującymi obszarami leśnymi, które obecnie są mocno poprzedzielane aglomeracjami ludzkimi. Mimo to obszar ten charakteryzuje się znacznym stopniem naturalności i małą gęstością zaludnienia. Rolnictwo pozostaje tu w dużym stopniu ekstensywne, co stwarza możliwość doskonałej koegzystencji ludzi z przyrodą. Lasy Puszczy to drzewostany bardzo zróżnicowane. Występują tu zarówno ubogie bory, siedliska pośrednich borów mieszanych i lasów mieszanych aż do najżyźniejszych form drzewostanów z udziałem buka, wiązu i olszy.
Ze względu na to, że teren ten znajduje się na granicy pogórza i nizin spotykamy tu siedliska pośrednie charakterystyczne zarówno dla gór jak i terenów niżowych.
Mimo, że Puszcza Sandomierska nie jest już puszczą w pełnym tego słowa znaczeniu, a więc wielką o charakterze pierwotnym, wielogatunkową, wielopiętrową i różnowiekową z dużym udziałem drzew obumarłych to nadal jednak obszar ten pozostaje wielkim kompleksem leśnym, jednym spośród 40 największych w kraju.
O SKRYTCE:
To mała skryteczka umocowana na stałe. Nie próbuj jej zabierać by jej nie zniszczyć!
W środku loog. Koniecznie weź z sobą coś do pisania.
Jest to miejsce odpoczynku. Możliwe jest spotkanie postronnych ludzi. Uważaj i nie podejmuj skrytki gdy kręcą się mugole. Poczekaj lub podjedź następnym razem by nie spalić skrytki.