Het meisje en de draak Traditional Cache
Penelope: Je cache is door mij gearchiveerd omdat hij te lang inactief staat.
-
Difficulty:
-
-
Terrain:
-
Size: 
(small)
Please note Use of geocaching.com services is subject to the terms and conditions
in our disclaimer.
Onze kinderen zijn dol op verhalen. Dit sprookje hebben we zelf voor onze kinderen geschreven. De schat willen wij graag met jullie delen. Ben jij een echte sprookjesheld en vind je de schat van de draak?
Lang, lang geleden, in de tijd van draken en tovenaars, leefde een klein meisje: ze heette Nuna. Nuna leefde met haar ouders en broertje in een klein huisje van leem en riet. Dat ze niet rijk waren, maakte Nuna niet uit. Ook vond ze het niet erg iedere dag mee te helpen op het land. Samen met haar broertje haalde ze wortels uit de grond en plukte ze appels van de bomen. Nuna en haar familie zouden best gelukkig zijn, ware het niet dat er ieder jaar een draak het dorp over vloog en de oogst verbrandde met het vuur dat hij erop spuwde. Als dat gebeurde waren de mensen uit het dorp bang en hadden ze weinig te eten. Voor de kinderen was dat niet eens het ergst. Zij vonden het veel erger dat zij zoveel mogelijk binnen moesten blijven, zodat het vuur van de draak hun niet kon raken. Nuna zou graag haar vriendinnen bezoeken, maar wist dat haar ouders dat te gevaarlijk vonden. Hoewel de wijze mannen uit het dorp al veel nagedacht hadden over het probleem van de draak was er tot nu niets dat hielp. Nuna nam ze dat niet kwalijk, maar vond het vreemd dat nog niemand met de draak gesproken had. Misschien was dat wel de oplossing en kon de draak worden overgehaald het eten niet meer te verbranden, dacht Nuna.
Op een nacht, toen haar ouders sliepen, sloop Nuna rustig het huis uit op zoek naar de draak. Zij zocht en zocht, maar de draak liet zich niet zien. Totdat zij in de verte een klein lichtpuntje zag dat groter en kleiner werd. Dat moet hem zijn, dacht Nuna, wie maakt er anders zo’n gek vuurtje. Nuna besloot erheen te lopen en liep….en liep, het moet vast uren geduurd hebben. Eenmaal dichtbij zag ze waarom het vuur zo groeide en kromp. De draak sliep en bij elke adem kwam er een klein vuurvonkje uit zijn neus. Zo van dichtbij zag de draak er toch wel eng uit dacht Nuna, zo groot en groen en nagels zo groot als zijzelf. Ze dacht erover om weer weg te gaan, maar dan zou er niets veranderen en kon ze haar vriendinnen niet meer zien. Nuna bleef en wachtte tot de draak wakker zou worden. Want de draak wakker maken ging haar toch echt te ver. In de ochtend bewoog het ene oog, krabde de draak zich aan zijn kin en sloot zijn laatste droom zich af met een zucht. Eerst zag de draak het kleine meisje niet, maar toen hij dat wel deed schrok hij. Hij vroeg: Wat doe jij hier….en wie ben jij? Nuna schrok ook, maar stelde zich snel voor en legde uit wat zij van de draak wilde.
Hoewel de draak bij het zien van het meisje eerst boos was, werd dat minder toen hij meer hoorde van wat Nuna te zeggen had. De draak dacht namelijk dat de mensen uit het dorp zijn schatten wilden afpakken, en daarom probeerde hij hen met vuur weg te jagen. Maar nu begreep de draak dat hij fout zat en dat de mensen alleen maar bij hem in de buurt woonden. Eigenlijk waren ze buren en had de draak zich heel vervelend gedragen. Hij nam zich voor om het goed te maken. Nuna mocht een van zijn schatten kiezen en deze meenemen naar huis. De draak wees op kostbare voorwerpen uit landen waarvan Nuna nog nooit had gehoord. Maar één voorwerp trok haar aandacht verreweg het meest. Het was een klein doosje dat op het eerste gezicht weinig waardevol leek. De draak legde uit dat het doosje een soort van fakkel was. Als je er iets warms in deed, kon het doosje die warmte heel lang, jaren en misschien wel eeuwen, vasthouden. Het was nu leeg, maar als het gevuld zou zijn met vuur, kon je het gebruiken wanneer je het koud had. Nuna dacht aan de koude winters en wilde het graag hebben om dan in haar bedje te leggen. Ook haar ouders en broertje zouden er erg blij mee zijn. De draak vond het goed en spuwde even kort, maar met een hevig vuur, in het potje. Zo! Zei hij, nu blijft het wel even warm.
Nuna nam daarna afscheid en ging snel naar huis. Ze volgde weer de paden naar het dorp en vervolgens naar het kleine huisje waarvoor twee ongeruste ouders stonden. Ze hadden al overal gezocht. Hoewel ze kwaad waren op hun dochter waren ze ook blij haar gezond en wel te zien. Na een dikke knuffel legde Nuna uit waar ze was geweest en wat de draak haar had beloofd. De ouders wisten niet wat ze hoorden. De draak zou hun eten niet meer verbranden en ze konden weer veilig naar buiten. Het verhaal verspreidde zich als een lopend vuurtje en al snel speelden de kinderen weer als vanouds buiten en in de rivier. Er werd gelachen en feest gevierd. Het was weer een fijne zomer zoals vroeger. En ook in de winter kon Nuna fijn buiten spelen. Dankzij het cadeau van de draak had ze het nooit meer koud. De draak zelf sprak Nuna nog iedere week. Hij vertelde dan oude verhalen over de herkomst van zijn belangrijke schatten en verhalen over lang vervlogen koninkrijken met prinsen en prinsessen. Nuna luisterde dan aandachtig en al snel werden ze dikke vrienden voor de rest van hun leven.
Inmiddels is dit allemaal eeuwen geleden en bestaat het dorp van Nuna allang niet meer. Wat wel nog bestaat is de kleine schat van Nuna en de draak. Hij ligt verstopt in het bos dichtbij het oude, kleine huisje van Nuna. Je kunt de schat vinden als je goed zoekt. Als je geluk hebt en je houdt de schat stevig vast kun je misschien nog steeds een beetje de hete adem van de draak voelen.
- Deze cache is alleen toegankelijk tussen zonsopgang en zonsondergang.
- Blijf op de paden, alleen voor de cache moet je enkele meters van het pad af.
- Voor deze cache is toestemming verleend door de terreinbeheerder.
Met dank aan team Vanesch en team Petsteen voor het proeflopen!
Additional Hints
(Decrypt)
Hvgmvpug bc qr Fpubgfr Ubbtynaqref