Morgan C. Oben bestelde nog een koffie. Hij had net in zijn favoriete café een klein onderhoud gehad met codenamen apestaart en streppeke. Natuurlijk heetten ze eigenlijk anders, maar Oben hield zijn bronnen liever geheim of toch ten minste anoniem. Samen hadden ze zich gebogen over het Pi Mysterie dat ook in het verleden al menig onderzoeker hoofdbrekens had gekost.
Samen hadden ze alle informatie bijeen geschraapt die ze konden vinden, en dat had tot vreemde associaties en conclusies geleid. Zo kon het niet anders dan dat het Pi Symbool zijn oorsprong ergens in Peer vond. Ook al was de goegemeente ervan overtuigd dat het Griekse alfabet de bron van het teken was. Het één had tot het ander geleid en ze waren er alle drie over eens dat dit wereldschokkend nieuws aan de hele wereld bekend gemaakt moest worden. En wat was daarvoor een betere datum dan de derde maand, veertiende dag van het jaar vijftien om 09:26 hr ’s morgens. Daarna zou Peer voor altijd de bakermat van de klassieke wiskunde genoemd worden.
Oben keek op zijn horloge. “Verdikke, ik moet nog snel mijn broek gaan halen die ik eergisteren gekocht heb en een beetje ingekort moest”. Gelukkig was de winkel in de nabije omgeving, dus hij kon nog vlug over en weer vooraleer zijn koffie koud zou zijn. Hij grabbelde zijn jas en ging met snelle tred naar de uitgang. Dat hij daarbij nauw gadegeslagen werd door een vreemd figuur viel hem totaal niet op…
De man, die een uurtje eerder plaats genomen had in een hoekje van het café en daar zoals het leek aandachtig zijn krant gelezen had bij een thee die hij onmiddellijk afgerekend had, zag vanuit een ooghoek zijn doelwit plots zijn jas nemen en vertrekken. Vreemd, want de koffie stond daar nog onaangeroerd en hij was er zeker van dat zijn vijand nog niet afgerekend had. Hij had zijn doel deze morgen vanuit diens woning gevolgd om te achterhalen waar hij het beste een hinderlaag zou kunnen leggen. Tot zijn verbazing hadden twee andere mannen zich bij de politieman gevoegd en had hij gezien hoe ze samenzweerderig allerlei bespraken, schetsen maakten en diverse foto’s bekeken. Wat waren ze toch van plan. Ze waren hem toch niet op het spoor zeker?
Dit was zijn moment. Eigenlijk mocht hij dit niet doen maar zijn nieuwsgierigheid was intussen groter geworden dan zijn spreekwoordelijke voorzichtigheid. Hij zou snel moeten zijn.
De man stond op en wandelde op zijn gemak naar de buitendeur. Bij de tafel van zijn tegenstander gekomen liet hij plots zijn krant vallen en terwijl hij deze van de grond opraapte, zag niemand het kleine fotoapparaatje waarmee hij snel een foto maakte van het tafereel voor zich. Hij glimlachte. Hij had zijn kunsten nog steeds niet verleerd.
Later op de avond was hij nog niet veel wijzer. De informatie was overrompelend maar hij kon de verbanden met geen mogelijkheid ontwarren. Het enige wat hij zag dat het iets te maken had met Pi, maar wat…?
Dit zou lang opzoekwerk worden en hij vreesde ook dat hij nog enig veldwerk zou moeten verrichten. Maar het raadsel… dat moest hij hoe dan ook oplossen. Ook zou hem dat bij wijze van spreken nog honderd jaar kosten. Oben zou hem nooit, maar dan ook nooit te slim af zijn. Dat liet zijn eergevoel hem niet toe.
“En avant”, mompelde hij en startte zijn laptop op voor wat een lange nacht zou worden…
Wil je meer weten over Morgan C. Oben, diens avonturen en zijn vijand? Bezoek dan ook:
Cachewijle (archived)
Geogroetjes (adopted by Hub-Hub)
Stardust (archived)
Ghostcache
#Nostalgeo (by !v@r & Co)