Ostoja Głuszca w Beskidzie Sądeckim. W tym miejscu znajduje się ławeczka i tablica informacyjna, z której można się dowiedzieć troszkę o tym dziwnym ptaku. Oto fragment:
Jesienią, palce jego nóg obrastają z boków rzędem drobnych igieł rogowych, które tworząc większą powierzchnię ułatwiają chodzenie po śniegu, bowiem chronią przed zapadaniem się. Na wiosnę igły te wypadają.
Początek jego okresu godowego przypada na przełom marca i kwietnia. Wieczorem, samiec zajmuje drzewo, na którym rano rozpoczyna toki. Rozkłada wachlarzowato ogon, opuszcza skrzydła i z uniesioną wysoko głową wydaje niezbyt donośny odgłos składający się z czterech części.
Pierwsza to klapanie - podobne do klekotu bociana lub dźwięku uderzeń dwóch kijów o siebie. Następnie przechodzi w trelowanie, które kończy się pojedynczym, silnym tonem zwanym korkowaniem. Jest on podobny do odgłosu towarzyszącemu wyciąganiu korka z butelki. Bezpośrednio po nim następuje ostatnia część - szlifowanie, trwające ok. 3-5 sekund, przypominające dźwięki wydawane podczas ostrzenia kosy kamieniem. W tym czasie ptak przestaje reagować na zewnętrzne bodźce i głuchnie. Stąd nazwa gatunku.