Balon K602

"Wasserschloß Mühlbock"

Międzyrzecki Rejon Umocniony

Już w 1927r. Niemcy, mimo wyraźnego zakazu Traktatu Wersalskiego, przystąpili do umacniania swojej wschodniej granicy. Obawiając się ataku Polski na Berlin skupili się na łuku Odry-Warty, tworząc Obszar Umocniony. Prace budowlane toczyły się w tajemnicy przed aliantami, pod pretekstem regulacji rzeki na potrzeby cywilne utworzono linię Niesłysz-Obra, która oparła się na rzekach Ołobok i Obra.

W rzeczywistości zbudowano sieć mostów przesuwnych i obrotowych,  kanały, które były zarówno trudnymi przeszkodami do pokonania dla nacierających wojsk, jak i tam, z których spuszczana woda mogła zalewać tereny na których wrogie jednostki nieopatrznie się znalazły.

Ołobok jest jedyną z miejscowości Umocnionego Obszaru Łuku Odry-Warty w którym zbudowano aż trzy mosty rolkowe (K602, K603a, K603b), oraz jedną tamę spustową o oznaczeniu 602. Mosty rolkowe (przesuwne) obsługiwane były przez jednego żołnierza, który w prosty sposób, bez wysadzania mostu mógł zatrzymać ofensywę nacierających wojsk poprzez złożenie mostu i odcięcie drogi, w przypadku gdyby ofensywa została odparta, niemieckie jednostki po ponownym rozłożeniu mostu łatwo mogły dostać się na jego drugą stronę.

Dzięki tamie 602, znajdującej się tuż przy moście można było bardzo szybko obniżyć poziom w jeziorze Niesłysz o nawet 2 m, uzyskując równocześnie tereny zalewowe. Wewnątrz niej znajdowało się sześć grodzi spiętrzających wodę.

źródło: Miniewicz J., Perzyk B. „Międzyrzecki Rejon Umocniony 1934-1945″ 

Do obrony tamy wybudowano schron o najwyższej klasie odporności A i grubości ścian 3.5m. Wynika z tego, że w całym systemie tama w Ołoboku była dla Niemców bardzo istotnym elementem. Sam schron jest pasywny, w ścianach nie ma otworów strzelniczych, znajdują się jedynie otwory, w których mocowano boazerię będącą maskowaniem schronu, tak by wyglądał on na zwykły drewniany budynek. Wewnątrz znajduje się tylko jedna strzelnica ochrony wejścia. Obronę tamy i schronu zapewniały inne schrony zjadujące się w pobliskim lesie.

Archiwalne zdjęcie zamaskowanego schronu.

Niestety, po wojnie cały system nie został już wykorzystywany. Większość wyposażenia tamy została rozkradziona na złom, a okoliczni mieszkańcy utworzyli przekopy i mniejsze kanały, które bokiem odprowadzają wodę, w sposób daleki od tego jaki założyli Niemcy.

Pierwsza mikroskrzynka znajdowała się wewnątrz schronu, w narożu głównego pomieszczenia. Niestety obiekt został zamknięty.Teraz jest na zewnątrz. Powodzenia