Het Hof van Riemen is een omgracht ensemble met een beukendreef als overblijfsel van de verbindingsweg tussen het hof en de dorpskern. Het was oorspronkelijk een middeleeuws leengoed.
Historiek
Het zogenaamd Hof van Riemen, een middeleeuws leengoed, bestond eertijds mogelijk uit een omwalde versterking met een opperhof en een neerhof met dienstgebouwen. De benaming komt voor het eerst voor in 1468. In de loop van de 15de eeuw werd vermoedelijk een nieuwe stenen residentie in traditionele bak- en zandsteenstijl gebouwd; tussen de keuken en de zogenaamd ‘blauwe kamer’ modo ‘pronkkamer’ bleef een bakstenen muur bewaard met roze mortelspecie en drie gotische mazieren, mogelijk een overblijfsel van de gesloopte constructie.
Het goed was achtereenvolgens eigendom van de families Van Riemen, Van Lyere, Colibrant, Roelofs, de Cuypere, de Moor, Hougaerts, Scorion, Helman en Hanssens. In de periode 1468-1532 degenereerde het goed tot een pachthoeve, de zogenaamde Hoeve Torshaghen. In 1610-1644 werd deze door Jan de Cuypere verbouwd tot een buitengoed met pachthoeve, in 1641-1644 omschreven als "een hoff mette omwateringhe, huijs van plaisantien, pachthoeven, stallen, schure, ovenbuere, hove ende messien"; de eigenaar was jonker "de Cupere". Bij deze vergroting bleef het woonhuis in traditionele stijl bewaard; tegen de voorzijde werd in ongeveer dezelfde stijl een constructie van één bouwlaag gebouwd, bestaande uit twee grote kamers met centrale gang, die toegang gaf tot de oude achterbouw en de nieuwe kelder onder de rechter kamer. Waarschijnlijk dateert ook het poortgebouw uit deze periode, gezien dezelfde materialen en stijlkenmerken.
In de loop van de 18de eeuw werd het goed opnieuw een pachthof. Het globale uitzicht bleef behouden; geleidelijk werden de stenen kruiskozijnen wel vervangen door houten ramen. De kabinetskaart van de Ferraris (1770-1778) geeft de “Cense de Riemen” weer als enkele losstaande gebouwen met moestuintjes ten oosten ervan binnen een rechthoekige omgrachting, die vanaf de latere Orshagenstraat toegankelijk is via een brug. Een dubbele dreef leidt naar de dorpskern. Het kasteel bevindt zich ten noorden van een gebied met weilanden onder bos en wordt verder omgeven door omhaagde akkers. De kaart van Vandermaelen (1846-1854) vermeldt het “Hof van Riemen” als een “Ancien Château” binnen een omgrachting met een opening langs de noordzijde. De omgeving bestaat nog steeds uit landbouwgronden en loofbos.
In 1937 werd het goed aangekocht door I.J. van der Ghinst die restauratiewerken liet uitvoeren: dakkapellen werden toegevoegd en de dichtgemetselde vensters rechts van de deur werden opnieuw geopend. Tien jaar later werden grondigere, historiserende werken uitgevoerd naar ontwerp van architect A. Pompe (Brussel): het grote manke zadeldak van het hoofdgebouw werd, zoals duidelijk blijkt uit oude prentkaarten, ontdubbeld in twee aparte zadeldaken; het 15de-eeuwse dakgebinte van de achterbouw bleef behouden, het 17de-eeuwse dakgebinte van de voorbouw werd vernieuwd; tegelijkertijd werd de voorgevel verhoogd, afgelijnd met een baksteenfries en voorzien van de jaarankers 1537, dit zonder historische referentie.
In 1978-1980 werd het Pelgrimhof aangekocht door de gemeente, gevolgd door een algemene restauratie naar ontwerp van architect E. Vermeiren (Oostmalle), in het kader van de uiteindelijke bestemming als congrescentrum en restaurant. De restauratie van de brug en het poortgebouw werd uitgevoerd in 1993-1994, de restauratie van het hoofdgebouw volgde in 1994-1996.