Kamienie Stulecia (niem. Jahrhundertsteine) – słupy z granitu ustawione na przełomie XIX i XX stulecia przy drogach wylotowych z Wrocławia przy ówczesnych granicach miasta. Zaprojektował je najprawdopodobniej Karl Klimm, a ufundowały – na pamiątkę nadchodzącego XX stulecia – władze miejskie. Ustawiono ich w latach 1900–1901 sześć: przy drodze wylotowej na północ w stronę Trzebnicy, przy drodze na południe w kierunku Świdnicy, przy drodze na wschód w kierunku Jelcz, przy drodze na północny wschód w stronę Oleśnicy, na południowy wschód w stronę Oławy oraz przy drodze na zachód w stronę Legnicy. Do czasów współczesnych zachowały się tylko trzy pierwsze z wymienionych powyżej. Na początku 2012 roku, podczas prac ziemnych przy ul. Kłokoczyckiej znaleziono fragmenty kolejnego, czwartego słupa granicznego, który pierwotnie stał przy drodze wiodącej z Wrocławia na północny wschód.
Swoją formą słupy nawiązują do tradycyjnych na Śląsku znaków granicznych oraz do przydrożnych kapliczek słupowych, a inspiracją do ich postawienia mogła być XVI-wieczna, obecnie nieistniejąca już, kapliczka słupowa zwana "Kurkiem Wrocławskim" (niem. Hahnenkrähe). Na okrągłych kolumnach widniała niemiecka nazwa miasta i data 1900–1901. Na czterostronnej głowicy, na czterech płaszczyznach płycin umieszczonych pod wieńczącą cały słup kulą widnieją cztery elementy herbu Wrocławia: litera W, śląski orzeł, czeski lew i głowa św Jana Ewangelisty. Kamienie Stulecia nie miały żadnego formalnego znaczenia, a jedynie symboliczne.