Op vrijdag 8 juli 2016 werd de Parkbrug officieel geopend. Voetgangers en fietsers kunnen nu via de Parkbrug van het Eilandje naar Park Spoor Noord en omgekeerd. Langs de kant van het Eilandje rust de Parkbrug op de London Tower, aan de kant van Park Spoor Noord rust de brug op het kopgebouw van de Artesis Plantijn Hogeschool Antwerpen. De brug is met haar niet-alledaagse vorm een opvallende toegangspoort tot het noorden van de stad.
Om vanuit Park Spoor Noord op de Parkbrug te geraken, volgen voetgangers en fietsers de Parkhelling. Die ligt tussen de gebouwen van Kop Spoor Noord aan de zijde Ellermanstraat en het Hardenvoortviaduct en is een verlengde van Park Spoor Noord.
Aan de kant van de London Tower heeft de Parkbrug een grote lift en een trap met een speciaal fietsgootsysteem: VeloComfort. Het maximale stijgingspercentage van een helling bedraagt namelijk 4 procent. De helling zou dan een lengte van meer dan 150 meter moeten hebben. Dat was op die plek onhaalbaar. Het is de eerste keer dat VeloComfort in Vlaanderen wordt gebruikt op het openbaar domein. De stad kiest voor het systeem omdat een trap met een gewone goot veel kracht vraagt van fietsers bij het stijgen en dalen. VeloComfort maakt komaf met die moeilijkheden. Het dalen met de fiets is geen probleem meer dankzij borstelharen in de goot die de fiets afremmen en rechtop houden. Bij het stijgen is geen extra kracht nodig omdat de fiets, begeleid door zijn eigenaar, door een smalle lopende band omhoog wordt gebracht.
Zowel de lift als het systeem VeloComfort zijn 24 op 24 uur beschikbaar.
De brug als nieuw stedelijk knooppunt en verbinding tussen twee stadslandschappen
Het Eilandje en Park Spoor Noord zijn vandaag twee stadslandschappen met verschillende functies en karakter. Samen met de brug bepalen ze de nieuwe identiteit van Antwerpen Noord. Omdat de nieuwe brug het eindpunt van de Leien is, functioneert ze als stedelijk knooppunt. Men komt via dit punt de stad in of uit en ervaart het object als een poort. Die zichtbaarheid was een belangrijk uitgangspunt voor het ontwerp van Ney & partners.
De onder- zij- en bovenkanten zullen door de gebruikers van de brug steeds op een andere wijze ervaren worden naargelang de kijkrichting en de bewegingsroutes. De vorm van de brug wordt hierdoor wisselend en interessanter. Ook het oversteken en het over of in de brug lopen moet een wonderlijke beleving zijn. Een patroon van openingen, de textuur en de structuur van de brug geven het gevoel dat men door een ruimte loopt. Zon en lichtinval zullen overdag voor een spel van licht en schaduw zorgen. ‘s Nachts zal de brug als een lantaarn de buurt oplichten.