KINDERVERHAAL
🎅🏻 Dunky en 🎅🏻 Punky, twee kaboutertjes uit het grote kabouterbos, gingen samen op pad in het donkere woud. Dunky was wel een beetje bang zo tussen de, dicht op elkaar groeiende bomen. Maar Punky ging hem met zijn lantaarntje voor en wees Dunky zo de weg. Op hun pad kwamen ze allerlei leuke dingen tegen waar ze hun oogjes bij uitkeken. Maar opeens............Oei wat was dat? Een hard geluid. Dunky en Punky schrokken heel erg en stonden doodstil. Punky was nu toch ook wel een beetje bang geworden en ze hielden elkaar stevig vast. Peng..... weer die harde knal. Goei grut, het leek wel of hemel en aarde uit elkaar spatten. En ineens leek de grond wel te bewegen. Geschrokken keken de kaboutertjes elkaar aan. Wat nu? Net toen ze hard weg wilden hollen hoorden ze een hele zware stem zeggen: Wie zijn jullie, wat doen jullie zo laat in het bos. En oei..... toen zagen ze hem, het was de grote boze reus. Dunky en Punky hadden weleens gehoord dat die reus kaboutertjes wilde opeten dus ze werden nog banger. Zachtjes begonnen ze allebei te huilen. De traantjes liepen over hun bolle wangetjes. Maar ze konden geen kant meer op want de reus was boven hen komen staan en ze zagen niets meer dan twee hele grote laarzen. Zo groot dat de kaboutertjes er makkelijk onder dood getrapt hadden kunnen worden. Ineens kwamen er twee handen, zo groot als kolenschoppen, naar beneden. In elk van deze handen werd er een kaboutertje opgetild en toen bulderde de reus van het lachen, ha, ha, ha. Zo'n kleine mannetjes had hij nog nooit gezien. Dunky en Punky kropen steeds verder in elkaar van angst en nog harder huilend smeekten ze de reus om hen niks te doen. Jullie iets doen? vroeg de reus.. Hoe zou ik zo'n lieve kleine mannetjes met zo'n grappige mutsjes op, iets willen doen. Nee hoor ik vind jullie veeeeeeeel te leuk. Zullen wij samen vriendjes worden? Opgelucht haalden Dunky en Punky adem want vriendjes worden met de reus: dat wilden ze wel. En zo komt het dat kaboutertjes tot op de dag van vandaag nooit meer bang zijn van de Grote, Lieve Ge-"sellige" Reus.
Land van de Zaligheden
Het woord Zaligheden is een verbastering van 'selligheden', een achttal typische Kempense dorpen waarvan die naam eindigt op 'sel':
Eersel, Steensel, Duizel, Knegsel, Netersel, Hulsel, Reusel en Wèntersel (Wintelre).
De benaming 'Zaligheden' werd vroeger rond 1830 door de Hollandse soldaten cynisch gebruikt vanwege de grote armoede die er in de Kempen toen heerste.
Vandaag de dag gaat het op vele fronten heel erg goed in de Kempen, beoordeelt u zelf maar!
😀😄😊
FTF: Team EMJA
STF: Boldy
TTF: Plaksnor