Błękitny Wieżowiec (dawniej Złocisty lub Złoty Wieżowiec) – budynek znajdujący się przy placu Bankowym w Warszawie.
Budynek znajduje się w miejscu zajmowanym przed II wojną światową przez warszawską Wielką Synagogę, wysadzoną w powietrze przez Niemców 16 maja 1943 (upamiętnia ją tablica MSI umieszczona na fasadzie od strony ulicy Tłomackie).
Wstępne koncepcje budowy wieżowca wysuwane były już w latach 50., jednak ostatecznie budowa rozpoczęła się w 1976. Zawieszono ją tuż po wybudowaniu głównej bryły. Nieużywana konstrukcja nazywana była wtedy często Złocistym Wieżowcem, ze względu na ówczesny kolor elewacji. Prace wznowiono pod koniec lat 80., a zakończono w 1991. Projekt został zmodyfikowany przez jugosłowiańską firmę. Miedzianą w kolorze elewację zastąpiono niebarwioną refleksyjną, która w pogodne dni odbija błękit nieba (stąd obecna nazwa). Była to pierwsza elewacja wykonana ze szkła refleksyjnego typu float w Warszawie. Wieżowiec liczy 120 metrów wysokości (z masztami anten) i 27 kondygnacji naziemnych. Przed budynkiem (od strony placu Bankowego) w 1993 odsłonięto pomnik Stefana Starzyńskiego.
Z budynkiem tym wiążę sie także klątwa....
W 1943 roku podczas tłumienia powstania w getcie, została ona wysadzona w powietrze przez Niemców. Wtedy to jeden z rabinów miał rzucić na przeklętą ziemię klątwę.
I faktycznie po wojnie działy się tam dziwne rzeczy. Pomimo, że pierwsze projekty Błękitnego Wieżowca pochodzą już z końca lat 50. budowa rozpoczęła się dopiero w latach 70. Szybko została zawieszona i finalnie gmach został ukończony dopiero w 1991 roku. Przeciągające się prace dały budynkowi szczególny status najdłużej budowanego wysokościowca stolicy. Chociaż łatwo to wytłumaczyć niekonsekwentną polityką socjalistycznych decydentów, plotka o klątwie rabina okazała się bardzo nośna i do dzisiaj jest powtarzana przez pracowników biur mieszczących się w Blue Tower Plaza. Mówi się, że czasami po korytarzach niosą się jęki ofiar masakry w getcie.
ENG:
Błękitny Wieżowiec (literally Blue Skyscraper) is a building located in Bank Square in Warsaw. It stands in the place that was occupied before World War II by Warsaw's largest synagogue, the Great Synagogue, which was blown up by the Germans in 1943. Initial concepts for the construction of the skyscraper had been put forward in the 1950s, but construction finally began in the 1970s and was suspended shortly after the main structure was built. The unused construction was then often called the "golden towers" because of the colour of the facade.
The work resumed in the late 1980s and was completed in 1991. The project was modified by a Belgrade-based company, replacing the copper-coloured facade with colourless reflective material, which gives a sky-blue reflection on a clear day (hence the current name). The skyscraper is 120 meters high and has 28 storeys. Prominent former tenants include Peugeot and Sony which had large neon signs on the building.