[EN]The Tower of Ouranoupolis, through its history and its imposing presence, is an emblem for this village at the base of the Athos Peninsula. Ouranoupolis village, located at a distance of 120 km from Thessaloniki, is also called the "Gate to Mount Athos". The village welcomes the pilgrims and prepares them for a spiritual journey in the Holy Mountain. Besides, Ouranoupolis means in Greek, "the city of heaven", "the city that leads you to heaven". The tower of Ouranoupolis is documented in 1344, but its age is certainly higher. In 1379, the leader of Thessalonica, John Paleologus, was hosted in this tower, and then saved him from taxes. The lower part of the tower belongs to the initial construction phase. The other two upper and second levels that have been demolished (or a bastion) are dated during the early Ottoman domination, probably after the 1585 earthquake. The interior wooden parts as well as the roof were rebuilt in the nineteenth century, being finalized in 1862. A fortified room, dating from the first centuries after the fall of Constantinople (1453), is annexed to the east of the tower. In the northeastern part there is the arsanaua (1856) whose wharf no longer exists. The entire building complex that formed the Tower of Ouranoupolis was in possession of the Vatoped Monastery until 1924, having the status of metoc (the monastery's dependence). Currently, the Tower of Ouranoupolis functions as a museum. The oldest exhibits in the tower are the battlements of a cemetery from the beginning of the Iron Age (1100-1000 BC) in Athos, and two copper helmets, vestiges of the Persian wars (492-449 BC) , discovered in the sea, near Athos. The character of Chakidiki peninsula is highlighted by some inscriptions, numerous coins, ceramic pots for everyday use, as well as jewelery and other funerary objects discovered in tombs dating from the early Christian period to the Byzantine period. The Zygou Monastery, which is now outside Mount Athos, has revealed other very important objects: pottery and glass, a lead seal with the representation of St. Athanasius. The recent history of this settlement is marked by the arrival (1923) of the refugees from the Greek-Turkish war of 1922, who settled here in the Prosphorion region. Refugees have encountered numerous difficulties until their final integration; until the construction of these houses they used the buildings of the former metoch. Parts of these settlements are the tower and, a short distance away, the army house and the workers' home, while other buildings have been demolished. In the twentieth century the Tower of Ouranoupolis was associated with Joyce and Sydney Loch. They arrived in Europe as members of a humanitarian organization that helped refugees during the First World War. The two lived in the tower and provided significant support to refugees during the Greek-Turkish war (1922) and those who were damaged by the 1932 earthquake. For more than 50 years, they lived with the inhabitants of Ouranoupolis, wrote books and cared for the tower. Part of the exhibition is dedicated to their life and activity.
[GR] Πύργος της Ουρανούπολης από την ιστορία και επιβάλλοντας την παρουσία του, είναι ένα σύμβολο για αυτό το χωριό στους πρόποδες του Άθω. Το χωριό Ουρανούπολη, που βρίσκεται σε απόσταση 120 χλμ. Από τη Θεσσαλονίκη, ονομάζεται επίσης «Πύλη του Αγίου Όρους». Το χωριό καλωσορίζει τους προσκυνητές και τους προετοιμάζει για ένα πνευματικό ταξίδι στο Άγιο Όρος. Εκτός αυτού, η Ουρανούπολη σημαίνει στα ελληνικά "η πόλη του ουρανού", "η πόλη που σας οδηγεί στον ουρανό". Ο πύργος της Ουρανούπολης τεκμηριώνεται το 1344, αλλά η ηλικία του είναι σίγουρα υψηλότερη. Το 1379 ο ηγέτης της Θεσσαλονίκης, Ιωάννης Παλαιολόγος, στεγάστηκε στον πύργο, εξοικονομώντας τότε φόρους. Το κατώτερο τμήμα του πύργου ανήκει στην αρχική φάση κατασκευής. Τα άλλα δύο επίπεδα και ένα άλλο που κατεδαφίστηκε (ή προμαχώνες) της κατά τη διάρκεια otamane κυριαρχία νωρίς, πιθανότατα μετά το σεισμό του 1585. μερών εσωτερικό ξύλο εσωτερικό και η οροφή ήταν ξαναχτίστηκε το δέκατο ένατο αιώνα, ολοκληρώθηκε το 1862. Ένα ενισχυμένο δωμάτιο, που χρονολογείται δωμάτιο από τους πρώτους αιώνες μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης (1453), επισυνάπτεται στα ανατολικά του πύργου. Στο βορειοανατολικό τμήμα υπάρχει το arsanaua (1856) του οποίου η προβλήτα δεν υπάρχει πλέον. Ολόκληρο το συγκρότημα των κτιρίων που σχηματίζεται από τον Πύργο της Ουρανούπολης βρέθηκε στην κατοχή της Μονής Βατοπεδίου μέχρι το 1924, με την ποιότητα των υποτονική (μετόχια της μονής). Σήμερα, ο Πύργος της Ουρανούπολης λειτουργεί ως μουσείο. Τα παλαιότερα εκθέματα είναι με τη σειρά τους τα σκάφη furenare ένα νεκροταφείο από την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (1100-1000 i.Hr) του Αγίου Όρους, και απομεινάρια δύο κράνη χαλκού Περσικών Πολέμων (492-449 i.Hr) , ανακαλύφθηκε στη θάλασσα, κοντά στον Άθω. Chakidiki οικισμούς χερσόνησο χαρακτήρα υπογραμμίζεται από ορισμένες επιγραφές, πολλά νομίσματα, αγγεία καθημερινής χρήσης, καθώς και κοσμήματα και άλλα ταφικά αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν σε τάφους που χρονολογούνται από την παλαιοχριστιανική περίοδο έως τη Βυζαντινή περίοδο. Μονή Ζυγού, η οποία αυτή τη στιγμή έξω από τα όρια του Αγίου Όρους έχει αποκαλύψει και άλλα σημαντικά αντικείμενα: πήλινα και γυάλινα, μια μολύβδινη σφραγίδα με παράσταση του Αγίου Αθανασίου. Η πρόσφατη ιστορία αυτού του τόπου χαρακτηρίζεται από την άφιξη (1923) πρόσφυγας μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1922, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εδώ στην περιοχή «Prosphorion». Οι πρόσφυγες έχουν συναντήσει πολυάριθμες δυσκολίες μέχρι την τελική ένταξή τους. μέχρι την κατασκευή αυτών των σπιτιών χρησιμοποίησαν τα κτίρια της πρώην metoch. Μέρη αυτών των οικισμών είναι οι πύργοι και σε κοντινή απόσταση με τα πόδια σπίτι μαγκάλι και τους εργαζόμενους στο σπίτι, ενώ άλλα κτίρια κατεδαφίστηκαν. Τον εικοστό αιώνα, ο Πύργος της Ουρανούπολης συνδέθηκε με τον Τζόις και το Σίδνεϊ Λοχ. Έφθασαν στην Ευρώπη ως μέλη μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης που βοήθησε τους πρόσφυγες κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι δύο ζούσαν στον πύργο και έχουν παράσχει σημαντική υποστήριξη στους πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του Ελληνο-τουρκικού πολέμου (1922) και την καταστροφή του σεισμού το 1932. Για περισσότερα από 50 χρόνια ζούσαν με τους κατοίκους της Ουρανούπολης, έγραψαν βιβλία και περίμεναν τον πύργο. Μέρος της έκθεσης είναι αφιερωμένο στη ζωή και τη δραστηριότητά τους.
