Kopiec Tatarski jest najwyższym punktem Przemyśla wznoszącym się ok. 352 m n.p.m. Jest to najbardziej charakterystyczny punk widokowy miasta. Roztacza się z niego rozległa panorama Bramy Przemyskiej i Pogórza Przemyskiego. To naturalne obniżenie między wzgórzami Karpat wytyczone biegiem rzeki Wiar stanowiło ważny punkt na szlaku komunikacyjnym i było wykorzystywane do ostrzegania znakami dymu lub ognia przed najazdami tatarskimi. Prawdopodobnie było to także miejsce kultu bogów słowiańskich takich jak np. Swarożyca (V-XI w.). Powstanie kopca datowane jest na koniec IX wieku i łączone z obecnością Madziarów na tych terenach. Kopiec usypany jest z ziemi na kształt trójkąta o podstawie owalnej. Jego wymiary w przybliżeniu wynoszą 100 x 16 x 12 m. Znajduje się na tzw. Zniesieniu. Legenda mówi, że w I połowie XVI wieku rozegrała się tu dramatyczna walka między okoliczną ludnością a wojskami tatarskimi dowodzonymi przez młodego chana. Mimo zaciętych walk chan poległ, a jego wojsko zostało doszczętnie zniesione (stąd nazwa miejsca). Młody wojownik pochowany został wraz z całym dobytkiem i kosztownościami w miejscu śmierci. (Kosztowności do dziś nie odnaleziono!). Według wschodnich zwyczajów usypano mu pomnik w kształcie kopca. W dawnych wiekach na kopcu prawdopodobnie znajdowała się świątynia, potem w jej miejsce postawiono kapliczkę pw. św. Leonarda - jako zadośćuczynienie domniemanym ofiarom składanym z chrześcijan. Podczas prac archeologicznych natrafiono bowiem na szczątki ludzkie w tym miejscu, (zapewne ofiary rytualne). W XIX wieku organizowano pielgrzymki w okresie wielkanocnym właśnie do tej kaplicy. Kapliczka została zniszczona podczas II wojny światowej. W drugiej połowie XIX w. Austriacy wybudowali na Zniesieniu kilka obiektów militarnych wchodzących w skład pierścienia wewnętrznego Twierdzy Przemyśl. Najbliżej kopca znajduje się bateria XVI b „Kopiec tatarski”, ale największym obiektem jest fort XVI „Zniesienie”. Zachowały się m. in. fosy i wały ziemne z poprzecznicami kryjącymi schrony pogotowia oraz ruiny betonowego schronu. Został on wysadzony tuż przed poddaniem Twierdzy Rosjanom w 1915 r. Z pozostałych fragmentów fortu roztacza się piękna panorama miasta i okolic.
Skrzynka
Kesz to wiszący pet. W środku certyfikaty dla pierwszych trzech znalazców.
Skrzynka została założona dzięki finansowej pomocy Ministerstwa Sportu i Turystyki.