Historia zamku w Węgierce na Podkarpaciu jest mało znana. Obiekt, pierwotnie jako dwór, zbudowany został prawdopodobnie w końcu XV w. przez ród Rozborskich. W drugiej połowie XVI w nowi właściciele - Pieniążkowie rozbudowali go nadając charakter typowo obronny. Zamek miał przypominać swoim kształtem czworoboczne zamki bastejowe w Przemyślu czy Krasiczynie jednakże nie udało się tego w pełni osiągnąć. Okazały plan budowy zamku w formie kwadratu nie został w całości zrealizowany. Badania wskazują, że zamek wyposażono tylko w dwie basteje (a nie cztery, jak wcześniej sądzono) – zachowana do dziś płn – zach i płd- zach. Obiekt posiadał dwa skrzydła mieszkalne – zachowane do dziś są resztki skrzydła zach. Czterokondygnacyjna basteja z otworami strzelniczymi zbudowana została częściowo z kamienia, częściowo z cegieł, posiada 12 metrową średnicę. Z zabudowań dworskich znajdujących się od wschodu zachował się właściwie tylko spichlerz. Lokalizacja na podmokłym terenie nieopodal rzeki Mleczki przyczyniła się pośrednio do znacznego zniszczenia zamku. Pod koniec XVIII wieku zamek spłonął i nie został już odbudowany.
Skrzynka
Kesz to małej wielkości klipsiak ukryty na wysokości 3-4m. W środku certyfikaty dla trzech pierwszych znalazców oraz fanty na wymianę
Skrzynka została założona dzięki finansowej pomocy Ministerstwa Sportu i Turystyki.