De kinderen wilden ook graag eens een cache verstoppen.... Deze cache is niet moeilijk en wil graag de aandacht vestigen op een onbekende Nederlandse dichter.
Het is niet nodig om privé-terrein te betreden. De cache is vanaf de openbare weg goed te loggen Voor deze voortuincache hoef je dus niet de tuin in. Vanaf het trottoir is deze makkelijk te bereiken. Ook graag rekening houden met de buren. Daarom niet loggen wanneer het donker is en tussen 21:00 - 8:00 uur. Bij voorbaat dank!
Cruijffiaans
als je blijft drijven
zul je niet zinken
als je een wind laat
kan het gaan stinken
als het regent
vallen er spetters
en als je dit leest...
...zie je letters
Johan Cruijff was een voetballer natuurlijk, sommigen vinden hem maar een vreemde vogel, een rare vogel. Misschien was hij meer een luistervink, sommigen vonden hem zelfs een goudvink. Hij heeft in ieder geval zijn onvervalste bijdrage aan de Nederlandse taal afgegeven."Om te winnen, moet je scoren" ; "Om te scoren, moet je op goal schieten"; "Ieder nadeel heb zijn voordeel".
Iedereen kent deze uitspraken wel. Het welbekende Cruijffiaans. Voor deze cache kun je heel toepasselijk in de huid van Johan Cruijff stappen door te zeggen :" wanneer je niet zoekt, zul je ook niets vinden!"
CAREL STEVEN ADAMA VAN SCHELTEMA was een Nederlandse socialistische dichter. Tegenwoordig niet zo bekend als Johan Cruijff, maar toch heeft hij een bijdrage aan de Nederlandse taal achtergelaten. Hij leefde van 26-2-1877 tot 6-5-1924 en stierf op 47 jarige leeftijd.
Adama van Scheltema studeerde korte tijd medicijnen, werd toneelspeler, dreef een kunsthandel om zich dan geheel aan de literatuur te wijden. Hij trad toe tot de SDAP (een deel van zijn oeuvre bestaat dan ook uit socialistische gedichten). Op 24 oktober 1907 trad Adama van Scheltema in het huwelijk met Annie Kleefstra.
Een stukje uit zijn gedicht 'De Vogeltjes':
De vogeltjes
C. S. Adama van Scheltema
Ik heb een vogeltje gezien
Een heel bijzonder beestje
De oppasser noemde 'm "Keesje"
Maar 't was eigenlijk een arend
Hij zat op 'n stokje starend
Te kijken naar zijn vlerken
Daaraan kon je wel merken
Dat hij geen plaats gekregen
Had om zich te bewegen
Er lag een paardelapje
Dat leek een lekker hapje
Maar 't beest scheen niet tevreden
Al had ie hier beneden
Toch lang genoeg gezeten
Om 't vliegen te vergeten
Toen hupte ie van zijn stokje
Naar achter in zijn hokje
En om dat gekke stappen
Moet ieder ginnegappen
Maar 't dier dee even doof als stom
En keek niet eens es effen om!
Het leek op somm'ge menschen
Die de heele boel verwenschen!