Skrytki „Było i minęło” dotyczą obiektów historycznych, które przestały istnieć albo całkowicie zmieniły swoje przeznaczenie.
Właściwie chciałem umieścić te skrytkę w cyklu „Ciekawe miejsca”. Przejeżdżając niedawno Szosą Elbląską zwróciłem uwagę na szpaler pięknych drzew, rosnących wzdłuż uliczki prowadzącej w zasadzie donikąd. Drzewa te to lipy, a uliczka dziś nazywa się Aleja Lipowa. Kiedy trochę zacząłem drążyć temat, okazało się że powstała ona na początku XX wieku i prowadziła do hipodromu, który znajdował się po północnej stronie tej alejki. Na starym planie Ostródy uliczka ta nazywa się Rennplatz Weg, co w wolnym tłumaczeniu znaczy „droga do hipodromu”.
W 1899 r. starosta ostródzki Gustav Adametz, we współpracy z zarządcą majątku w Morlinach Müllerem i właścicielem dóbr rycerskich w Stanowie von Heimendahlem, założył Ostródzkie Towarzystwo Jeździeckie (Osteroder Rennverein). Do celów organizacji imprez hippicznych niedługo potem na terenie majątku Wałdowo zbudowano hipodrom. Do czasów I wojny odbywały się tam zawody jeździeckie, w których brali udział posiadacze ziemscy i hodowcy koni z bliższej i dalszej okolicy. Od 1913 roku ostródzkie zawody hippiczne zyskiwały coraz większą popularność, głównie dzięki wojskowym uczestnikom tych imprez.
We wspomnieniach dawnych ostródzkich koniarzy znacząco zapisał się rok 1929. Ówczesne zawody poświęcone były wypracowaniu standardów prowincji w zakresie współzawodnictwa hippicznego. Inicjatorem takiej organizacji zmagań hippicznych był Gustav Rau, wielki znawca koni, opiekun wschodniopruskich towarzystw jeździeckich i Wielki Stajenny Oberlandu (Oberlandstallmeister). Zaproszono na nie 15 wybijających się w Prusach Wschodnich towarzystw jeździeckich. Na tym turnieju w loży honorowej zasiadał miedzy innymi marszałek Paul von Hindenburg, który przybył do Ostródy wprost ze swojego majątku Neudeck (dzisiaj Ogrodzieniec w powiecie iławskim).
Dzisiaj po torze hippicznym nie ma śladu. Na jego miejscu stoi kościół i domy mieszkalne. Pozostała jedynie ta piękna aleja, która pokazuje nam jak wyglądają stuletnie lipy.
Ciężko jest znaleźć tam dobre ukrycie. Nie wiem, czy to będzie lepsze od poprzedniego, nie ma za bardzo wyboru. Miejsce może być często pod obserwacją okolicznych mugoli, ale niekoniecznie. Mimo wszystko zachowaj SZCZEGÓLNĄ anonimowość.