De Molecatense Beek
De beek voedt de gracht van dit Huis en ook de stadsgracht van Hattem. Het water komt uit in de polder Hattem en vervolgens via een gemaal bij Zalk in de IJssel.

De beken bij Molecaten hebben in het verleden vier molens aangedreven. De oudste korenmolen dateert al van voor 1348. Eind 16e eeuw stond er één van de eerste Veluwse papiermolens, de Bovenste Papiermolen (Bovenste molen van Molencaten) . Als  gevolg van de problematische watervoorziening zijn er nooit meer dan vier molens gekomen. De Rekenkamer weigerde in 1694 toestemming om nieuwe sprengen aan te leggen. Drie van de molens stonden aan de Molencatense Beek. De vierde stond aan een nu verdwenen beekloop. Bij de Herberg Molecaten bevindt zich de gerestaureerde korenmolen op de vroegere plaats van de Onderste Papiermolen (Middelste molen van Molencaten).

De gracht van Huis Molecaten dient tevens als wijerd voor de molen. Het rad heeft een grote diameter en is (bij uitzondering – meestal werd het rad uit hout vervaardigd ) gemaakt van ijzer. Een tweede wijerd bevindt zich tussen de weg naar Molecaten en ‘De Watermulder’, het zwembad van Hattem.

Het is een deel van de oorspronkelijk veel grotere wijerd  die  in gebruik was als buitenbad van het zwembad. Hier heeft de uit de 14e eeuw daterende korenmolen, de Onderste Molen van Molecaten, gestaan. Aan de oostkant van het openluchtbad stond een bakstenen witgeschilderd gebouwtje, een deel van de voormalige molen. Daarnaast bevond zich de waterval.

Deze cache is tot stand gekomen in samenwerking met De stichting tot behoud van de Veluwse Sprengen en Beken.