Biskup Andrzej Szołdrski herbu Łodzia
|
 |
Urodził się w Czempiniu w 1583 roku. Syn Stanisława Szołdrskiego, dziedzica na Czempiniu i Małgorzaty Manickiej z Pigłowic. Był uczniem jezuitów poznańskich oraz studiował w Rzymie. W 1634 roku był administratorem apostolskim diecezji krakowskiej. Dzięki poparciu króla Władysława IV 14 stycznia 1635 roku został wybrany biskupem poznańskim. Jego ingres miał miejsce 30 listopada 1636 roku.
Był pomysłodawcą i sponsorem odbudowy katedry poznańskiej po pożarze w 1622 roku.
Odegrał haniebną rolę w tzw. kryzysie trubeckim, kiedy to Władysław IV wraz z grupą senatorów, postanowił - bez zgody sejmu - oddać Moskwie bez powodu miasto i zamek Trubeck. W komisji regulującej granice był biskup Szołdrski. W atmosferze protestów miasto przygotowano do obrony. Na sejmie biskup został zelżony a posłowie rzucili mu w twarz o wzięcie podarków od Moskwy. Sejm zerwano, zgody na oddanie Trubecka nie wydano. Mimo to miasto przejęła Moskwa, a króla oskarżono o zdradę. Sprawa rozeszła się po kościach, a od wojny uchroniła Polskę śmierć cara Michała Romanowa.
Biskup Andrzej Szołdrski był także mecenasem Akademii Lubrańskiego dla której przeznaczył znaczny legat pieniężny na podniesienie wynagrodzenia profesorów oraz ufundował bursę szkolną, nazwaną Bursą Szołdrskich. Znaleźli w niej schronienie liczni przedstawiciele średniej szlachty wielkopolskiej, pobierający nauki w Akademii Lubrańskiego (aż do końca jej istnienia).
Był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa poznańskiego w 1648 roku.
Zmarł 1 kwietnia 1650 roku. Jego ciało spoczywa w kaplicy Matki Boskiej Anielskiej w katedrze poznańskiej.
O skrzynce:
Pojemnik mały, zawiera logbook, ołówek, temperówkę, certyfikaty dla znalazców i fanty na wymianę.
UWAGA: Spisz litero-cyfrę potrzebną do podjęcia finału.