Napoleon, cesarz Francuzów słynął ze swojego geniuszu, wojowniczego usposobienia i niewielkiego wzrostu. Ten oficer artylerii, geniusz taktyki wojennej w swoich licznych kampaniach wojskowych zawitał także na Warmię. Pamięć o tym wodzu, pomimo upływu dwustu lat, nie zaginęła a postać Napoleona przetrwała na Warmii w tradycji ustnej, oraz w miejscach, w których cesarz odpoczywał czy dowodził. Opisy serii skrytek i zagadki pozwolą przybliżyć postać Napoleona i jego kampanii.
Starcie zbrojne podczas I wojny koalicyjnej, które miało miejsce 14–15 stycznia 1797 roku pomiędzy republikańską armią francuską dowodzoną przez Napoleona Bonaparte a cesarskimi wojskami austriackimi pod dowództwem Josepha Alvinczy'ego. Decydujące dla kampanii włoskiej zwycięstwo Bonapartego umożliwiło Francuzom całkowite zajęcie północnej Italii.
14 stycznia Alvinczy zaatakował francuskiej pozycje na wzgórzach Trambalore – żołnierze generała Gvozdanovicia mieli obejść prawe skrzydło Francuzów, natomiast generał Lusignan wraz z 4 000 piechurów miał zaatakować francuskie lewe skrzydło: w ten sposób miało dojść do otoczenia i rozbicia wojsk Napoleona. Około godz. 11 sytuacja przedstawiała się bardzo niekorzystnie dla Bonapartego, gdy Austriacy zaatakowali z dwóch stron, spychając Francuzów od wschodu. Polecił wówczas przegrupować część żołnierzy z centrum na wschodnią flankę, by przeciwstawić się natarciu Gvozdanovicia. Francuska artyleria otworzyła ogień łamiąc szyk austriackich dragonów i sprawiając, iż Francuzi zaczęli zyskiwać przewagę. Dowodzący kawalerią Leclerc oraz de Lasalle dokonali wtedy brawurowego natarcia jazdy, spychając Austriaków na pozycje wyjściowe. Napoleon natychmiast wykorzystał ten sukces, wysyłając żołnierzy Jouberta na wzgórza dla skontrowania ataku Alvinczego.
W tym czasie na pole walki przybył generał Rey wraz z brygadą Claude'a Perrina; wraz z dywizją gen. Massény rozbił część wojsk Lusignana biorąc do niewoli 3000 Austriaków. W odwrocie na północ Alvinczy próbował jeszcze 15 stycznia oporu pod La Coroną, ale ponownie pobity, wycofał się ostatecznie. Generał Provera, który dotarł pod Mantuę, został tam otoczony i 16 stycznia skapitulował].
W bitwie zginęło 14 tysięcy Austriaków i około 5 tys. Francuzów. Klęska spowodowała odwrót sił austriackich, umożliwiając zdobycie Mantui 2 lutego 1797 oraz ostateczne opanowanie niziny Padu przez wojska Bonapartego. Dla upamiętnienia zwycięstwa jednej z centralnych ulic Paryża nadano nazwę rue de Rivoli. Generał Masséna uhonorowany został później (1807) przez Napoleona tytułem księcia Rivoli.
Odpowiedź podstaw do wzoru :
N 53° 48. X
E 020° 22.Y
Pytanie : Z jakimi wojskami walczył Napoleon pod Rivoli ?
A - Włoskimi – X 222 Y- 456
B - Austriackim – X-632 Y- 703
C – Pruskimi – X-353 Y- 566