Twierdza Toruń - Fort Jakuba

Po kongresie wiedeńskim zgodnie z planem pruskich władź, rozpoczęły się  intensywne prace nad transformacją Torunia  w twierdzę nadgraniczną. W pierwszym etapie w bezpośrednim sąsiedztwie historycznego Starego Miasta powstały dwa arsenały, obronne koszary (obecne Koszary Racławickie), wozownie i magazyny oraz szpital wojskowy na obecnej ul. Jęczmiennej. Od strony Wisły przebudowano część średniowiecznych murów miejskich umieszczając w nich strzelnice. Rozebrano gotycki kościół św. Wawrzyńca. W latach dwudziestych powstał szereg budowli bastionowych skupionych wokół Starego Miasta, które w kolejnych etapach były przebudowywane lub wyburzane. W skład fortyfikacji wewnętrznej wchodziły miedzy innymi: Fort Św. Jakuba, brama kolejowa, Przyczółek Mostowy i Fort Kolejowy.

Projektowanie Twierdzy Toruń rozpoczęło się w 1872 roku. Budowa rozpoczęła się w 1877, jej pierwszy etap trwał siedem lat. W tym okresie powstały forty określone dziś numerami II, IV, V, VII, IX, XI, XII i XV. Już zanim je ukończono okazało się, że nie spełniają standardów wojskowych co wynikało z szybkiego rozwoju artylerii i wynalezienia pocisku burzącego. Wybudowano kolejne obiekty o numerach I, III, VI, VIII, X, XII i XIV. W czasie 37 lat powstało około 200 dzieł obronnych. W sumie w Toruniu wybudowano 7 fortów głównych, 6 fortów pośrednich, 6 baterii artyleryjskich, 32 duże schrony piechoty, 52 schrony międzypola - artyleryjskie i amunicyjne.

Pierścień forteczny otaczał miasto promieniem około czterech kilometrów, co czyniło z Twierdzy Toruń jedną z największych w Europie wschodniej.  Twierdza Toruń nie brała bezpośredniego udziału w akcjach wojennych, w skutek czego  jest obecnie najlepiej zachowanym pierścieniowym zespołem obronnym w Europie.

Zgodnie z pruską numeracją - Jacobsfort

Fort na wzniesieniu zwanym Górą św. Jakuba powstał w latach 1828-1833 i był częścią tzw. wewnętrznego pierścienia przyszłej Twierdzy Toruń. Zbudowano go jako samodzielną cytadelę, otwartą od strony miasta. Jej centralną częścią była 3-kondygnacyjna, trójskrzydłowa redita koszarowa na planie podkowy z charakterystycznymi zaokrąglonymi końcami skrzydeł bocznych. Od wschodu była ona osłonięta wałem ziemnym o grubości ponad 30 m, który z kolei od zewnątrz poprzedzony był fosą. Fort miał za zadanie obronę miasta od wschodu czyli granicy z Rosją. W 1871r. francuscy jeńcy na terenie wzdłuż Wisły od mostu kolejowego do krawędzi fortu usypali wał zwany „Franzosischer Wall”, który miał osłaniać od strony rzeki zabudowania fortu. Ciekawostką jest że wszystkie okna redity były oknami bojowymi, w ich obrebie zachowaly się  mocowania kartaczownic i armat przyściennych.

Obiekt został przebudowany w latach 80 XIXw. Obwałowanie fortu włączono w obwód pierścienia wewnętrznegotwierdzy przez co sam fort przestał być samodzielnym dziełem obronnym. W latach 1882-1884 redita została przeksztalcona na koszary schronowe.

W 1920 r. fort przekazano stronie polskiej. Wyceniono go wówczas na ponad 200 tys. marek. Tereny wokół fortu gruntownie zmieniono w latach 20. i 30 XX w. kiedy m.in. przebito trasę komunikacyjną wzdłuż Wisły (ulica Traugutta). Zasypano wówczas jego fosę oraz rozebrano pewne elementy budowli a na jego stoku bojowym urządzono Park Waryńskiego W latach 50. teren fortu opuściło wojsko i przekształcono pomieszczenia „Belwederu” na mieszkania i tka funkcję "spełnia" do  dnia dzisiejszego.

W miejscu tym planowano otworzyć Centrum Historyczne im. gen. E. Zawackiej.

Współrzędne ± 5 m. Podjęcie wymaga konspiracji. Pamietaj spisać literę i cyfre z logbooka( może przydac się w przyszłości). Pojemnik zawiera tylko logbook zabierz cos do pisania.