Skrytka należy do serii Sandomierskie legendy zawierającej 6 skrytek tradycyjnych i 1 zagadkową (finał).
Aby odnaleźć skrytkę finałową nie zapomnij spisać kodu z logbooka! Skrytki można pojedmować w dowolnej kolejności.
Jadwiga przyjeżdżała zwykle do Sandomierza ze swoim małżonkiem Władysławem Jagiełłą. Królewska para przybywała na różne uroczystości, zarówno kościelne, jak i państwowe, które odbywały się w sandomierskiej kolegiacie. Jagiełło bywał w Sandomierzu na przykład na odpuście Narodzenia Najświętszej Marii Panny – kolegiata nosiła takie właśnie wezwanie. Królowa Jadwiga była córką Ludwika Węgierskiego. Ze wszystkich miast najbardziej lubiła przyjeżdżać do Sandomierza. Umiłowała sobie stary gród sandomierski, opiekując się przy tym zarówno tutejszymi kościołami jak i klasztorami.
 |
Pewnego wieczoru, gdy wracała z Sandomierza do Krakowa, zaskoczyła ją ogromna śnieżyca. Towarzyszący jej woźnica oraz hajduczek pogubili się i zboczyli z drogi, zjeżdżając w szczere pola. Ponieważ nie mogli wydostać sań, postanowili poszukać drogi lub kogoś, kto mógłby im pomóc. Natrafili na małą wioskę zwaną Świątniki. Dowiedziawszy się jaki to wielki gość ugrzązł w śniegach, cała wieś wyruszyła na pomoc. Kiedy wreszcie wydobyto sanie królowej, na dworze było już ciemno. Królowa chciała wracać z powrotem do Sandomierza, aby tam przeczekać śnieżyce. Wówczas najstarszy z wioski zaproponował, aby goście pozostali na noc. Po tak miłym zaproszeniu Jadwiga skorzystała z uprzejmości mieszkańców. Nazajutrz postanowiła wyruszyć niezwłocznie do Krakowa. Z wdzięczności za pomoc zapytała mieszkańców czy nie mają jakiejś prośby, gdyż zauważyła, że cierpią z nieznanego jej powodu. Wówczas sołtys padł do stóp królowej i zaczął żalić się na swojego pana. Opowiadał o tym, w jaki to okrutny sposób właściciel traktuje wszystkich mieszkańców. Jadwiga obiecała mieszkańcom że wykupi wieś. Na potwierdzenie swojego czynu zdjęła z rąk śliczne białe rękawiczki i podarowała je sołtysowi.
|
W zamian za wykupienie okolicy od okrutnego właściciela zobowiązała mieszkańców do pełnienia służby w sandomierskiej katedrze. Sołtys złożył bezcenną pamiątkę w skarbcu katedry, gdzie przechowywano ją przez długie lata. Obecnie rękawiczki znajdują się w jednej z oszklonych gablot Muzeum Diecezjalnego w Sandomierzu.
Rękawiczki są wykonane z cieniutkiej koźlęcej skórki. – Sprawiają wrażenie takich bardzo nierealnych, delikatnych, wręcz papierowych, natomiast jest to rzeczywiście mocna skórka. Znajdują się tam również dwie pozłacane łupiny orzechów, trudno stwierdzić dlaczego się tam znalazły. Legenda mówi, że rękawiczki są bardzo delikatne i jeśli mocno się je zwinie, to zmieszczą się w tych łupinach.
O KESZU: Kesz o wielkości mikro z maskowaniem leśnym. Nie trzeba wchodzić na skarpę, jest praktycznie na wyciągnięcie ręki. Nie zapomnij spisać kodu z logbooka! Pamiętaj, że to od Ciebie zależy stan pojemników i maskowania. Podejmuj delikatnie i zostaw tak, aby mógł posłużyć jak najdłużej.
ABOUT CACHE: Coming soon.