Nazwa skrytki nawiązuje bezpośrednio do (bardzo) lokalnego wydarzenia, ale najpierw krótki wstęp nieco bardziej historyczny.
O ulicy
Ulica Łazienna jest ulicą bardzo starą, istniejącą od czasów Kalisza lokacyjnego. Przy ulicy Kolegialnej sąsiadują z nią zabudowania pojezuickie, powstałe w XVI i XVII wieku. W 1825 roku przy Łaziennej powstał natomiast budynek Korpusu Kadetów. Oba obiekty przetrwały katastrofę pierwszych dni Wielkiej Wojny. W 1914 roku zniszczeniu uległa jednak większość zabudowy ulicy. „Dzięki” temu przy odbudowie Kalisza odcinek Łaziennej między Mariańską a Kolegialną można było zabudować inaczej – jest on wyraźnie szerszy, niż odcinek ulicy biegnący od Kolegialnej do parku.
Inspiracja dla kesza
Zbliżamy się do przedmiotu skrytki. Przy ulicy Łaziennej mieści się Centrum Kultury i Sztuki, ulokowane w budynku wspomnianego Korpusu Kadetów, tuż przy Parku Miejskim. Prawdopodobnie większość mieszkańców mocno kojarzy ulicę Łazienną z CKiS, w związku z czym dla większości Łazienna to ta ulica biegnąca w stronę parku, w którą skręca się z ciągu Kolegialna-Sukiennicza. Nie ma się świadomości o odcinku Łaziennej sąsiadującym z Głównym Rynkiem i ulicą Mariańską. Może to rodzić pewne problemy; takie nieco bardziej poważne niż „halo, tu kurier, nie mogę trafić”.
Pewnego letniego wieczoru w 2010 roku na półpiętrze prowadzącym na strych kamienicy przy Łaziennej 2 wybuchł pożar. Mieszkańcy robili co mogli, by pokonać siłę płomieni. Wezwana została straż pożarna. Strażacy pędzący na pomoc jechali ulicą Sukienniczą i skręcili w Łazienną w… prawo, w kierunku parku. Strata czasu wynikła z tego manewru nie była duża – kilka, najwyżej kilkanaście sekund – bo po chwili czerwony wóz przeciął skrzyżowanie z Sukienniczą i znalazł się już na właściwym odcinku Łaziennej, a strażacy mogli przystąpić do akcji.
Palił się jakiś stary fotel. Kto, jak i ewentualnie po co go podpalił, tego się już pewnie nie dowiemy. Jednak jęzory ognia – choć ulokowane tylko na jednym meblu – potężnie nagrzały ścianę wzdłuż schodów prowadzących na strych. Jeden ze strażaków powiedział, że gdyby przyłożyć dłoń do tej ściany, to odeszłaby skóra. Płomienie na szczęście nie zdołały dotrzeć do drzwi zagraconego strychu, bo gdyby zajęły się ulokowanymi tam rupieciami, na pewno nie byłoby kolorowo. A tak możemy (w wielkim uproszczeniu) powiedzieć, że skończyło się na emocjach i osmalonej ścianie.
Informacje o skrytce
Wokół mikrusa lubi być ruchliwie. Proszę o szybkie podejmowanie - dacie radę.