TB Hotel De Wasketel
We vinden het leuk als er TB's en geocoins in De Wasketel komen logeren.
Aangezien de cache in een woonwijk ligt, verzoeken we je vriendelijk alleen overdag te loggen.
Begin vorige eeuw was de was doen zwaar fysiek werk. Zeker voor vrouwen met hun grote gezinnen, die in die tijd vaak zwanger waren. Daarom werd de was door de vader van ZoekZe43, grootvader van Conny en overgrootvader van Famke gedaan. Wekelijks was men urenlang bezig met het koken en stampen van de was.
De wasketel was de opvolger van de wastobbe. Wasketels werden van eind 19e eeuw tot na 1950 gebruikt. De ketel met een inhoud van 40 tot 50 liter werd gemaakt van verzinkt of geëmailleerd ijzer en bevatte twee handvaten en een deksel. In de ketel werd het wasgoed met sop aan de kook gebracht op een vier pits petroleumstel. De witte was liet men een paar uur sudderen. Voor de bonte was gebruikte men een lagere temperatuur en kortere tijd. De luxere ketels hadden een losse extra bodem met gaatjes, waardoor het sop tijdens het koken circuleerde en de was niet verbrandde.
Zeepsop werd gemaakt met een zeepklopper. Dat was een doosje van gaas met handvaten waarin een stuk zeep werd geplaatst. Door de zeepklopper door het water in de wasketel te bewegen kreeg men zeepsop. Voor de witte was werd aan het laatste spoelwater een scheut bleekwater toegevoegd.
Om het wasgoed uit het hete sop te halen, gebruikte men een houten wastang. Vervolgens werd de was door een mangel gehaald om het vocht eruit te persen en het textiel glad te strijken. Een mangel bestond uit twee houten rollen in een stevig frame, die verbonden werden d.m.v. tandwielen. Door een handslinger rond te draaien werd de was tussen de draaiende rollen door geperst.
De wasketel, zeepklopper, wastang en mangel werden in de jaren vijftig van de 20e eeuw vervangen door de wasmachine, zeeppoeder en centrifuge.
Met dank aan wikipedia voor de informatie. En dank aan ew18 voor onderdelen van de cache.
We love it when TBs and geocoins come to stay in De Wasketel.
Since the cache is located in a residential area, we kindly ask you to only log it during daytime.
At the beginning of the last century, doing laundry was heavy physical work. Especially for women with large families, who were often pregnant. That is the laundry was done by the father of ZoekZe43, grandfather of Conny and great grandfather of Famke. Every week people spent hours cooking and stamping the laundry.
The washing kettle was the successor to the washing tub. Washing boilers were used from the end of the 19th century until after 1950. The kettle with a capacity of 40 to 50 liters was made of galvanized or enamelled iron and contained two handles and a lid. In the kettle the laundry was boiled with soapy water on a four-burner petroleum stove. The whites were allowed to simmer for a few hours. For the colored laundry, a lower temperature and shorter time were used. The more luxurious kettles had a loose extra bottom with holes, through which the suds circulated during cooking and it prevented the laundry from burning.
Soap suds were made with a soap beater. It was a box of gauze with handles in which a bar of soap was placed. By moving the soap beater through the water in the washing kettle, you got soap suds. For the whites, a dash of bleach was added to the final rinse water.
Wooden washing tongs were used to remove the laundry from the hot soapy water. The laundry was then run through a mangle to squeeze out the moisture and smooth out the fabric. A mangle consisted of two wooden rollers in a sturdy frame, which were connected by means of gears. By turning a hand crank, the laundry was pressed between the rotating rollers.
The washing kettle, soap beater, washing tongs and mangle were replaced in the fifties of the 20th century by the washing machine, soap powder and centrifuge.
With thanks to Wikipedia for the information. And thanks to ew18 for parts of the cache.
