Jeugdsentiment: ons speelbos
Als kind was deze locatie mijn speelterrein. Alle kinderen uit onze straat kwamen hier vaak spelen. Geen fabuleuze toestellen of toestanden, wel wat de natuur zelf te bieden had. De bomen waar we inklommen en op hoogte hutten maakten (of dit althans probeerden J). De bospaadjes vormden een crossparcours waarop we wedstrijdjes reden. De kleigrond met een geut kanaalwater waarmee we potten probeerden te maken. Met onze zelfgemaakte katapult schieten. Eikels en wilde kastanjes verzamelen. De groene, onrijpe bolletjes van een of andere bessenstruik gebruikten we als munitie voor onze blaaspijp… Soms werden we erop uitgestuurd om ‘brembutten’ (braambessen) te gaan plukken zodat ons moeder confituur kon maken. Maar al te vaak was de helft van de opbrengst al verorberd tegen dat we huiswaarts keerden. Uren zijn we hier zoet geweest. Ik heb hier gelukkige tijden gekend met enkel en alleen maar de verbeeldingskracht van een kind.