Een nanofobie is een ongegronde angst voor nano's. Zelf heb ik het ook niet zo op met nano's, maar sommige mensen gaan ze het liefst uit de weg.
Een nanofobie kan worden ontwikkeld door een aantal oorzaken:
- een nano is irritant klein en kan in de meeste lastige hoekjes zijn verstopt en is dus meestal moeilijk te vinden;
- een nano bevat een irritant klein logrolletje, dat er niet alleen niet makkelijk uit te halen is, maar
ook irritant krap opgerold moet worden om weer terug in de nano geplaatst te kunnen worden;
- een nano heeft geen eigen classificatie in het formaat. Soms worden ze als een "micro" beschouwd, soms wordt er een "ander formaat" aangehouden. Dit is natuurlijk onduidelijk en redelijk irritant.
- andere oorzaken...
Al deze irritaties kunnen leiden tot een complete nanofobie.
Je kunt je natuurlijk overgeven aan een fobie en proberen deze te ontlopen. Dan moet je deze caches negeren. Je kunt ook het probleem onderkennen en er iets aan proberen te doen. Een behandeling van een fobie kan zijn "exposure in vivo", dit is een "systematische blootstelling aan situaties waarin rampzalige gebeurtenissen worden gevreesd, met de bedoeling dat de patiënt ervaart dat het gevreesde uitblijft". Met andere woorden: Gewoon op zoek gaan naar nano's en het beste ervan hopen. Daarom heb ik een paar nano's neergelegd in de hoop dat mensen met een nanofobie hier baat bij hebben. Mensen zonder nanofobie mogen deze natuurlijk ook gewoon bezoeken.
De therapie bestaat op dit moment uit de volgende nano's:
Deze "hoekje om"-nano bevindt zich op een rustige hoek
Succes en je moet de groeten van Henk hebben!