Zachęcam do odwiedzin kościoła pw. św. Mateusza w Gniewczynie Łańcuckiej. Kościół przyciąga swym wdziękiem. Warto odwiedzić wnętrze świątyni, zagłębić się w ciszę. Odkryć niewidoczne.
Kalendarium:
1340 r. - Budowa drewnianego kościoła w Gniewczynie Łańcuckiej.
1580 r. - Przekazanie parafii Bożogrobcom przez Zofię ze Sprowy Odrowąż.
1624 r. - Zniszczenie kościoła przez Tatarów podczas najazdu.
1625 r. - Budowa drewnianego kościoła. 1754 r. - Konsekracja.
1882 - 1885 r. - Budowa murowanego kościoła. 1885 r. - Konsekracja.
1910 r. - Budowa obecnego kościoła. 1931 r. - Konsekracja.
Straż Grobowa „Turki”. W Gniewczynie Łańcuckiej zachowała się tradycja tak zwanych „Turków”. W tej miejscowości tradycja ta ma szczególnie uroczysty i rozbudowany charakter. Według legendy zwyczaj ten ma początek po "odsieczy wiedeńskiej". Powracający z bitwy polscy żołnierze ubrani byli w zdobyczne kolorowe tureckie stroje. W Wielki Piątek, Wielką Sobotę oraz Wielką Niedzielę, udawali się prosto do kościołów w swoich wsiach i tam pełnili straż przy Bożym Grobie.
W niedzielę i poniedziałek Wielkanocny można obejrzeć widowiskową prezentację musztry paradnej.
Więcej informacji na temat parafii i kościoła znajduje się pod adresem internetowym:
https://gniewczyna.przemyska.pl/
Wspomnienia:
W mojej pamięci utkwił obraz niedzieli z przed kilkunastu lat. W tym dniu panowała wyjątkowa atmosfera. Domownicy krzątali się po izbie przygotowując się do wyjścia na mszę świętą. Z oddali dobiegał dźwięk kościelnych dzwonów wzywających do modlitwy. Pamiętam wiodącą do kościoła kamienistą drogę i idących po niej ludzi. Ich twarze były pogodne a niekiedy zasnute troską. Mimo odległości i trudu szli z nadzieją. Taka była ich wiara. Szli w niewielkich grupkach tocząc ze sobą rozmowy. Często słyszało się słowa pozdrowienia poprzedzone uśmiechem, zdjęciem nakrycia głowy w geście szacunku lub podaniem dłoni. „Było biednie, ale pięknie”.
Obecnie obserwujemy sytuację całkowicie odmienną. Widać zobojętnienie, spłycenie lub brak relacji międzyludzkich, a także zanik tradycji. Warto od czasu do czasu wrócić pamięcią do lat uchodzących pamięci i zadać pytanie: dlaczego nie może być jak dawniej?
Bez względu na zmieniający się czas i kreowany z zewnątrz światopogląd trzeba pozostać człowiekiem. Jak pisał Edward Stachura „ludzi coraz więcej, a człowieka coraz mniej”. Człowiek pozostawiony sam sobie ginie. To jaki będzie świat zależy od nas samych.
Cache - informacje
Po odnalezieniu skrzynki oraz dokonaniu wpisu (w sposób oszczędzający miejsce w logbooku) proszę o dokładne zamknięcie pojemnika oraz odłożenie go w miejsce ukrycia. Brak wpisu w fizycznym logbooku może skutkować usunięciem wpisu elektronicznego.
Życzę udanych poszukiwań.