Wieś Oporów wzmiankowana miała być po raz pierwszy w latach 1201-1227 w dokumentach cystersów z Lubiąża, do których miała należeć. Jednak w wyniku badań przy tworzeniu broszury z okazji 800-lecia tegoż osiedla wyszło na jaw, że w tych dokumentach mowa była o Oporowie nazywającej się obecnie Prawników znajdującym się koło wsi Wołów (koło Trzebnicy). Datę faktyczną ustalono na 1211. Przez sześć stuleci, od 1208 do 1810, Oporów pozostawał w dyspozycji kapituły wrocławskiej. Mieszkańcy, zajmujący się głównie rolnictwem, hodowlą i sadownictwem, zaliczali się do wolnego chłopstwa (nie podlegali pańszczyżnie): pod koniec XVIII wieku we wsi zamieszkanej przez 156 osób w 26 domach znajdowały się również karczma i szkoła. Wieś przekształciła się w początkach XXwieku w osiedle willowe. Największy rozkwit przypada na lata trzydzieste, kiedy to na Oporowie bogaci mieszkańcy Wrocławia budowali sobie wille; byli to zazwyczaj kupcy i bankowcy. Już przed wojną powstała tu szkoła (obecnie ceglany budynek dawnej szkoły jest częścią Szkoły Podstawowej nr 15). Wtedy to powstała większość ulic (Oporów dotąd, jako wieś, obejmował jedynie obecną ulicę Wiejską). Jeszcze przed wojną powstał na Oporowie kościół katolicki, konsekrowany w 1938roku przez abpa Adolfa Bertrama. Był on wówczas filią parafii muchoborskiej. Świątynia ewangelicka, dla której działkę przewidziano na rogu obecnych ulic Alei Piastów i Stanki, ostatecznie nie powstała. Po II wojnie światowej chętnie osiedlali się tu profesorowie wrocławskich uczelni, jak np. Tadeusz MIkulski, Władysław Czapliilński, , przez co zyskał on specyficzną atmosferę i elitarny charakter. Był nazywany "osiedlem profesorskim". W latach 1945 do 1951 Oporów podlegał pod Gminę Smolec. W roku 1951 wieś włączono w granice Wrocławia (w tym samym czasie włączono: w bezpośrednim sąsiedztwie Oporowa Mochobór Wielki i Klecinę, a także.Bieńkowice, Brochów, Jagodno, Ołtaszyn, Wojszyce, Miłostków/Marzanów, Sołtysowice, Wojnów, Zakrzów. W tym celu wybudowano most (w miejscu, w którym znajdował się podobny most przed II wojną światową). Most okazał się mieć za małą nośność, przez co plany doprowadzenia na Oporów linii tramwajowej spełzły na niczym. Reaktywowano również kościół (tuż po wojnie było na jego miejscu boisko do koszykówki). Na stanowisko proboszcza powołano księdza Heronima Feichta
Kesz
To mikro zawiera tylko logobook,więc wez coś do pisania.Nie przywidziano certyfikatów