SERIA

WroMatrix to geoart w kształcie wrocławskiego krasnala zawierający 81 keszy o wszystkich kombinacjach wyceny trudności zadania oraz terenu. 22 twórczych keszerów połączyło siły, by stworzyć niezapomniane geocachingowe przygody nad Odrą. 

Seria to:

• różnorodne zagadki i pojemniki,
• dużo ruchu w pięknym lesie oraz
• kolejnych 81 powodów, żeby zajrzeć do Wrocławia na skrytki. 

Więcej informacji oraz pamiątki do profilu znajdziesz tutaj: https://geocaching.pl/event/WroMatrix/

Projekt powstał jako atrakcja towarzysząca eventowi MEGA Geocaching Party 2023 Wrocław. 

KESZ

For English version scroll down

Kilka słów wstępu

1. Na współrzędne startowe iść nie należy, a nawet nie wolno! Krasnoludki jakoś przechodzą, ale są małe więc jest im łatwiej zrobić to niezauważenie. Przygodę w terenie należy zacząć nad Bobrowym Jeziorkiem.

2. Scenariusz Wherigo jest, ale nieco ukryty. Jest to zamierzone. Znaleźć go można od razu, do użycia wejdzie później.

3. Siedzibę smoka Wysoką Skałą nazwały krasnoludki. Więc dla ludzi powinna być w sam raz żeby nie wymagać żadnego sprzętu, tylko odrobiny sprawności fizycznej.

A teraz do rzeczy...

Dawno, dawno temu, za siedmioma kanałami irygacyjnymi, żyły sobie krasnoludki. Nie wadziły nikomu, były w przyjaźni z zamieszkującymi w pobliżu bobrami i żabami, warzyły wyśmienite piwo. Świat był piękny, ptaszki śpiewały, aż tu pewnego dnia zamilkły i schowały się do najgłębszych dziupli.

Na niebie pojawił się powoli rosnący punkt. Krasnoludki najpierw go nie zauważyły, później myślały że to sokół albo inny większy drapieżnik. Niestety, rzeczywistość okazała się dużo gorsza. To był smok! Wylądował zgrabnie na gałęzi, dla wstępnego efektu zionął ogniem, podpalił starą pustą szopę, poczekał aż zamieszanie ściągnie większość mieszkańców wioski, po czym odezwał się w te słowa:

"Nędzne skrzaty! Jestem smok Waldmeister!" Tu dla podkreślenia swoich słów zionął ogniem raz jeszcze. "Osiedliłem się w tej okolicy, na skale, gdzie nigdy nie wejdziecie, i będę robił co chcę, a jak komuś się nie podoba, będę ział ogniem do skutku."

"Czego chcesz, bestio?" Zapytał sołtys krasnoludków, chcąc chronić swą wieś. "My z każdym, kto jest spokojny i nie szkodzi innym, żyjemy w zgodzie."

"Ha, ale ja spokojny nie jestem! W końcu jestem smokiem. Przyleciałem tu, bo lubię piwo. Od dzisiaj będziecie mi go oddawać tyle, na ile będę miał ochotę."

Widok dopalającej się powoli szopy nie nastrajał bojowo. Rade nierade, krasnoludki wytoczyły beczkę z magazynu i poczęstowały smoka. Ten wypił i zadowolony odleciał lekkim zygzakiem. Od tej pory życie krasnoludków zmieniło się na gorsze. Smok przylatywał regularnie, domagał się piwa, był nerwowy, czasem coś spalił. Dokładnie tak samo od bobrów żądał jedzenia, a od żab śpiewania. Kilku śmiałków wybrało się sprawdzić, gdzie ma swoją siedzibę, skała niestety okazała się rzeczywiście wysoka, stroma i niezdobyta. Żeby smoka przepędzić, potrzebny był bohater i nieco przygotowań. Praca trwała, głównie nocami, gdy smok nie latał. Plan ułożył najstarszy z bobrów, powszechnie uważany na najsprytniejszego mieszkańca okolicy.

A few words of introduction

1. You need not, and must not, go to the starting coordinates! It is forbidden to enter that area for water protection reasons. Dwarves somehow pass, but they are small so it is easier for them to do so unnoticed. You should start the adventure at Bobrowe Jeziorko (Beaver Lake).

2 The Wherigo scenario is there, but somewhat hidden. This is intentional. It can be found immediately, it will come into use later.

3. The dragon's seat was named Wysoka Skała (High Rock) by the dwarves. So for humans it should be just the right size to not require any equipment, only a bit of physical fitness.

And now to the point...

A long, long time ago, beyond the seven irrigation channels, there lived dwarves. They didn't bother anyone, were on friendly terms with the beavers and frogs that lived nearby, and brewed delicious beer. The world was beautiful, the birds sang, until one day they fell silent and hid in the deepest hollows.

A slowly growing point appeared in the sky. The dwarves didn't notice it at first, then thought it was a falcon or some other larger predator bird. Unfortunately, the reality turned out to be much worse. It was a dragon! It landed gracefully on a branch, breathed fire for initial effect, set fire to an old empty shed, waited until the commotion drew most of the villagers away, then spoke in these words:

"Miserable gnomes! I am the dragon Waldmeister!" Here, to emphasise his words, he breathed fire once more. "I have settled in this area, on a rock where you will never enter, and I will do what I want, and if anyone does not like it, I will breathe fire until they stop resisting."

"What do you want, beast?" Asked the chief of the dwarves, eager to protect his village. "We live in harmony with anyone who is peaceful and does not harm others."

"Ha, but I am not peaceful! After all, I am a dragon. I came here because I like beer. From now on, you will give it to me as often as I feel like it."

The sight of the shed slowly burning down did not encourage anyone to decline. Afraid of seeing more of their village burn, the dwarves rolled a keg out of the storehouse and gave the dragon a treat. The dragon drank and flew off in a slight zigzag. From then on, the dwarves' lives took a turn for worse. The dragon arrived regularly, demanded beer, was nervous and sometimes burned something. In exactly the same way, he demanded food from the beavers and singing from the frogs. A few daredevils went to see where he had his headquarters, unfortunately the rock turned out to be really high, steep and unconquerable. To chase the dragon away, a hero was needed and a bit of preparation. The work went on, mostly at night when the dragon was not flying. The plan was laid by the oldest of the beavers, widely regarded as the cleverest inhabitant of the area.