De grootste van alle kattenrassen, de Maine Coon, heeft een krachtig gespierd lichaam en aanzienlijke poten. De kop heeft een vierkante snuit en grote oren, die breed en hoog staan. De vacht is lang en dik en bestaat uit een ondervacht, bedekt met een substantieel glanzende, waterdichte toplaag. Het haar op het hoofd, de nek en de schouders is korter en neemt in lengte toe naar de achterkant, de zijkanten en de staart. Het haar op de buik en poten is vol en ruig. Er is een kraag, die aan de basis van de oren begint en zwaarder is bij mannetjes dan bij vrouwtjes. Het staarthaar is lang en vloeiend. De oren hebben getufte puntjes. De poten hebben ook plukjes waardoor ze er als sneeuwschoenen uitzien. Het Maine Coon kattenras kan in 30 of meer kleuren voorkomen. De ogen kunnen groen, goud of koper zijn. Witte katten kunnen blauwe of twee verschillende kleuren ogen hebben.

Maine Coon katten zijn lief van aard en zijn heel speels en vriendelijk. Ze genieten van menselijk gezelschap en zijn goede huisdieren. Misschien is het vanwege hun nederige oorsprong dat ze vaak op de vreemdste plaatsen opgerold slapend gevonden worden. Ze genieten van het buitenleven en willen dus klimmen en jagen. Maine Coon katten staan bekend om hun lieve, tsjirpende geluid.

De voorouders van de Maine Coon kat werden rond 1850 door zeevaarders naar de Amerikaanse staat Maine gebracht. Deze katten paarden met de plaatselijke kortharige katten. De nakomelingen waren grote, sterk gebouwde katten met halflange vacht en borstelachtige staarten, die leken op de staart van de wasbeer (in het Engels 'raccoon', vandaar de naam Maine Coon). De katten ontwikkelden een dikke, dichte vacht om de extreme winters in Maine te weerstaan. Al rond 1860 werden er speciale shows georganiseerd voor Maine Coon katten en het ras werd erg populair als huisdier. Ook in Nederland is de Maine Coon een populair kattenras.