Peruki, znane ludzkości od czasów starożytnych, odgrywają znaczącą rolę w historii i kulturze. Choć współcześnie często kojarzymy je z osobami, które straciły włosy na skutek leczenia onkologicznego lub zmagają się z alopecją, ich zastosowanie jest o wiele szersze. Obecnie peruki są częstym widokiem w kontekście rozmaitych wydarzeń kulturalnych, takich jak przedstawienia teatralne, opery, koncerty, pokazy mody, performance artystyczne oraz występy drag queen. 10 marca, obchodzony jako Międzynarodowy Dzień Peruki, stanowi doskonałą okazję, by przypomnieć o bogatej tradycji i różnorodności zastosowań peruk w naszym społeczeństwie.
Definicja peruki, pochodząca od francuskiego słowa "perruque", opisuje ją jako rodzaj nakrycia głowy, które za pomocą włosów przymocowanych do podstawy naśladuje naturalną fryzurę. Noszenie peruk może mieć różne przyczyny - od pragnienia ukrycia braku włosów, po chęć zmiany wyglądu dla celów estetycznych.
Historia peruk sięga czasów starożytnego Egiptu, gdzie były one noszone dla ochrony przed gorącem, insektami i jako symbol statusu społecznego. Zarówno w starożytnej Grecji, jak i Rzymie, peruki były cenione i wykorzystywane, przy czym dostęp do nich różnił się w zależności od statusu materialnego. XVIII wiek przyniósł szczególny rozkwit perukarstwa, zwłaszcza we Francji za czasów Ludwika XIV, gdzie peruki stały się wyrazem bogactwa i prestiżu. W tym samym stuleciu w Wielkiej Brytanii były one nieodłącznym elementem strojów prawników i duchowieństwa.
W Polsce moda na peruki przyjęła się w czasach panowania Władysława IV i stały się one elementem stroju sędziowskiego, a tradycja ta jest kontynuowana w niektórych krajach do dziś wśród adwokatów, sędziów i niektórych urzędników.
W kontekście kobiecego piękna i samopoczucia, Międzynarodowy Dzień Peruki ma na celu podniesienie świadomości o trudnościach kobiet tracących włosy, oferując im rozwiązanie, które pozwala zachować poczucie godności i prywatności.