Rynek w Lesznie – główny plac miejski w kształcie nieregularnego czworokąta w środkowej części Leszna, na Starym Mieście. Założenie architektoniczne jest objęte ochroną konserwatora zabytków (nr rej.: 385 z 6 lutego 1953).
Opis
Data jego wytyczenia nie jest znana, był prawdopodobnie centralnym placem wsi znajdującej się w tym miejscu przed lokowaniem miasta i w obecnym kształcie powstał po 1547. Zachodnia pierzeja tworząca całość z prowadzącą na południe ulicą Kościelną i biegnącą na północ ulicą Gabriela Narutowicza (dawniej Wielka Kościańska) wyznaczają przebieg dawnego traktu prowadzącego ze Śląska do Poznania. Każda pierzeja Rynku posiada inną długość, północna 82 metry, wschodnia 102 metry, południowa 93 metry i zachodnia 108 metrów. Z każdego rogu wychodzą prostopadłe względem siebie dwie ulice. Centralną część zajmuje ratusz, natomiast wzdłuż pierzei znajduje się 37 kamienic w większości pochodzących z lat 1870–1914, wcześniejsza zabudowa uległa zniszczeniu w 1790 w wyniku ogromnego pożaru środkowej części miasta. Wiele z nich kryje w swoich murach pozostałości starszej zabudowy, część w wyniku licznych przebudów zatraciło dawny charakter, najczęściej zmienianym elementem były i są witryny sklepów oraz układ ścian wewnętrznych. W latach 1913–1915 kamienice zostały podłączone do systemu kanalizacji miejskiej. Ostatnia kompleksowa restauracja kamienic miała miejsce przed Centralnymi Dożynkami w 1977, Rynek zamknięto wówczas dla ruchu kołowego. W 1980 wzdłuż wszystkich pierzei posadzono drzewa. Od początku swojego istnienia i w czasach współczesnych miejsce to pełni funkcje reprezentacyjne, handlowe oraz stanowi wyznacznik centrum miasta.