Silnica – rzeka o długości 17,4 km biorąca początek na południowo-wschodnim stoku Sosnowicy Płynie m.in. przez Kielce, uchodzi do Bobrzy. Ma charakter rzeki górskiej ze spadkiem wynoszącym 6,4 ‰. Powierzchnia jej dorzecza wynosi 51,1 km2. Według legendy książę Mieszko Bolesławowic, syn Bolesława Śmiałego, w czasie polowania w tutejszych lasach, strudzony napił się wody ze źródła i odzyskał siły. Stąd nazwa Silnica. A po znalezieniu w pobliżu kłów zwierzęcia założył osadę Kiełce (Kielce).
Dawniej Silnicą (można spotkać też nazwę Sielnica) określana była rzeka, której źródła znajdowały się na wschód od kościoła św. Wojciecha w okolicach dzisiejszej ulicy Źródłowej (stąd wywodzi się jej obecna nazwa). Płynęła wzdłuż ulic: IX Wieków Kielc, Bodzentyńskiej, od której odchodziła na wysokości kościoła św. Wojciecha, a dalej wzdłuż Silnicznej (także zawdzięcza nazwę ciekowi) i Piotrkowskiej, gdzie łączyła się w okolicy mostu na ulicy IX Wieków Kielc z rzeką, której wcześniejsza nazwa brzmiała Dąbrówka.
Do lat 20. XX wieku w mieście nie było kanalizacji i do Silnicy trafiały wszelkie nieczystości z okolicznych domów, a także hoteli „Bristol” i „Polski”, wynikiem czego z rzeki unosił się uciążliwy odór. W celu poprawy sytuacji w 1908 i 1917 roku podejmowane były nieudane próby nakrycia Silnicy kanałem. Dopiero w 1927 wraz z kanalizacją miasta Silnica została częściowo zakryta i schowana pod ziemią. Całkowitego przykrycia dawnej Silnicy dokonano w latach 50. XX wieku. Obecnie ciek nosi nazwę Silniczka, która została nadana podczas porządkowania nazw ulic w celu odróżnienia starej rzeki od obecnej.
Ujście pierwotnej Silnicy.