Een mandenmakerij was een ambachtelijke werkplaats waar vakmensen manden en andere vlechtwerkproducten vervaardigden uit natuurlijke materialen zoals wilgentenen, rotan, riet of stro. Dit ambacht werd vaak in familieverband beoefend en was een belangrijk onderdeel van de lokale economie, vooral in landelijke gebieden.

Proces van mandenvlechten

Materialen voorbereiden
De meest gebruikte grondstof was wilgenteen, die eerst moest worden geoogst en daarna enige tijd in water werd geweekt om buigzaam te worden.
Het vlechtwerk
De mandenmaker begon met een stevige bodem, meestal rond of rechthoekig. Vervolgens werden de spijlen (verticale steunen) geplaatst en werden de wilgentenen daar strak omheen gevlochten.
Afwerking
De rand van de mand werd verstevigd, en soms werden handvatten of een deksel toegevoegd. Sommige mandenmakers behandelden het eindproduct met olie of lak voor extra duurzaamheid.

Toepassingen van manden

Manden werden voor allerlei doeleinden gebruikt, zoals:
Landbouw: Transport van groente, fruit en eieren
Huishouden: Wasmanden, boodschappenmanden
Handel: Transport van vis, brood, of andere waren
Dierenverzorging: Draagmanden voor duiven en honden

Mandenmakerij als beroep

Veel mandenmakers werkten zelfstandig of in kleine werkplaatsen. In sommige streken ontstonden coöperaties waar mandenmakers samenwerkten om grotere bestellingen te kunnen uitvoeren. In grote steden en dorpen waren gespecialiseerde mandenmakerswinkels waar mensen hun manden op maat konden laten maken. Met de opkomst van industriële materialen zoals plastic begon de vraag naar handgemaakte manden na 1950 af te nemen, maar het ambacht leeft vandaag de dag nog voort, vooral in ambachtelijke en decoratieve toepassingen.

---