[PL/CZ]
Cezary Wojciech Rudolf Haller de Hallenburg (ur. 17 kwietnia 1875 w Jurczycach, zm. 26 stycznia 1919 w Kończycach Małych) – kapitan Wojska Polskiego, działacz polityczny, poseł na Sejmie w Wiedniu.
Urodził się w 1875 roku w majątku Jurczyce pod Krakowem (gmina Skawina), jako piąte z kolei dziecko ziemianina Henryka Hallera von Hallenburga i Olgi z Treterów. Pochodził w prostej linii od Jana Hallera, księgarza i właściciela pierwszej w Polsce oficyny wydawniczej w XVI wieku. Starszym bratem Cezarego był gen. Józef Haller, dowódca Błękitnej Armii, Frontu Pomorskiego i Frontu Północno-Wschodniego. Dziad: Józef Haller (1783–1850) prezes senatu Wolnego Miasta Krakowa.
Do siódmego roku życia wychowywał się, wraz z licznym rodzeństwem, na wsi. Należał obok innych członków rodziny do Sodalicji Mariańskiej oraz do Trzeciego Zakonu Świeckiego Franciszkańskiego (tercjarzy). Wielki wpływ na osobowość młodego Hallera wywarła atmosfera patriotyzmu i głębokiej religijności rodzinnego domu.
Ojciec Hallera brał udział w powstaniu styczniowym, dziadek ze strony matki był kapitanem Wojska Polskiego w powstaniu listopadowym i kawalerem krzyża Virtuti Militari.
W 1882 roku rodzina Hallerów przeniosła się do Lwowa, gdzie młody Haller rozpoczął naukę w gimnazjum niemieckim. Po jego ukończeniu wstąpił do wojskowej Niższej Szkoły Realnej w Koszycach na Węgrzech (obecnie Słowacja), a następnie do prestiżowej Wyższej Szkoły Realnej w Hranicach (niem. Maehrisch-Weisskirchen), do której uczęszczali także arcyksiążęta austriaccy. Po ich ukończeniu studiował w Technicznej Akademii Wojskowej w Wiedniu (oddział artylerii). Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1896 w korpusie oficerów piechoty i wcielony do Batalionu Pionierów Nr 11 w Przemyślu. W 1899 został przeniesiony do Batalionu Pionierów Nr 4 w Ptuju. Na porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1900 w korpusie oficerów piechoty. W 1902 został przeniesiony do Batalionu Pionierów Nr 9 w Krakowie. W 1906 został urlopowany.
Później wycofał się z wojska, by osiąść w rodzinnym majątku w Jurczycach. Dzięki niemu Radziszów i Jurczyce zostały połączone nowoczesną drogą. W 1911 roku wybrano go z ramienia konserwatystów na posła do parlamentu austriackiego (zajmował się sprawami Śląska Cieszyńskiego i występował w obronie prześladowanych Polaków z Poznańskiego). W czasie I wojny światowej wstawiał się za legionistami z II Brygady internowanymi na Węgrzech.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego w randze kapitana i walczył na Śląsku Cieszyńskim. Zginął 26 stycznia 1919 roku w przegranej bitwie z oddziałami czeskimi pod Kończycami Małymi w gminie Zebrzydowice w powiecie cieszyńskim. Stał na czele półbatalionu złożonego z 240 żołnierzy z kilkoma karabinami maszynowymi i dowodził obroną północnego skrzydła polskiego wzdłuż linii kolejowej. Po godzinie 4:00 rano w niedzielę 26 stycznia został zaskoczony atakiem kilku czeskich kompanii, które szybko rozbiły i rozproszyły podległe mu oddziały. Oddział polski został rozbity, a kpt. Haller ciężko ranny. W czasie odwrotu na Pruchną z upływu krwi zmarł w Kończycach Małych. Krótko po jego śmierci krążyły plotki o jego śmierci wskutek dobicia go przez Czechów bagnetem, co nie zostało potwierdzone przez jego siostrę po oględzinach ciała zmarłego.
6 lutego 1919 roku został pochowany w kaplicy rodowej w Dworach.
25 lipca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i „w uznaniu zasług położonych w obronie granic Ojczyzny” mianowany majorem.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7299 (pośmiertnie, 17 maja 1922),
- Krzyż za Obronę Śląska Cieszyńskiego I kl. (pośmiertnie, 2 października 1919),
- Medal Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego (pośmiertnie),
- Dekret pochwalny Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego (pośmiertnie)
Zagadka:
(Numer orderu Virtuti Militari - Liczba wszystkich orderów i odznak otrzymanych przez Cezara) : (Liczba żołnierzy w półbatalionie - 235)
Możesz sprawdzić swoje rozwiązanie zagadki w serwisie
certitude.
Otrzymasz wtedy miejsce, w którym musisz zrobić kilka obliczeń.
Czeker 2
Kesz znajduje się wysoko na buku, jako owner nie ponoszę odpowiedzialności za ewentualne uszczerbki na zdrowiu, podejmujesz kesza na własną odpowiedzialność.
CZ
Cezary Wojciech Rudolf Haller de Hallenburg (nar. 17. dubna 1875 Jurczyce, zemřel 26. ledna 1919 Kończyce Małe) – kapitán polské armády, politický aktivista, člen Sejmu ve Vídni.
Narodil se v roce 1875 na panství Jurczyce nedaleko Krakova (obec Skawina) jako páté dítě statkáře Henryka Hallera von Hallenburg a Olgy rozené Treter. Pocházel v přímé linii od Jana Hallera, knihkupce a majitele prvního nakladatelství v Polsku v 16. století. Cezaryho starší bratr byl generál Józef Haller, velitel Modré armády, Pomořanského frontu a Severovýchodního frontu. Dědeček: Józef Haller (1783–1850), předseda senátu Svobodného města Krakova.
Do sedmi let vyrůstal spolu se svými četnými sourozenci na venkově. Spolu s dalšími členy rodiny patřil k Mariánské spolkové společnosti a k Třetímu řádu sekulárních františkánů (terciářů). Atmosféra vlastenectví a hluboká religiozita jeho rodinného domova měly velký vliv na osobnost mladého Hallera.
Hallerův otec se zúčastnil lednového povstání, jeho dědeček z matčiny strany byl kapitánem polské armády v listopadovém povstání a rytířem kříže Virtuti Militari.
V roce 1882 se rodina Hallerů přestěhovala do Lvova, kde mladý Haller začal studovat na německém gymnáziu. Po maturitě nastoupil na vojenskou nižší reálnou školu v Košicích v Maďarsku (nyní Slovensko) a poté na prestižní Vyšší reálnou školu v Hranicích (německy Maehrisch-Weisskirchen), kterou navštěvovali i rakouští arcivévodové. Po absolutoriu studoval na Technické vojenské akademii ve Vídni (dělostřelecké oddělení). V hodnosti podporučíka byl povýšen s odpracovanými hodinami od 1. září 1896 ve Sboru důstojníků pěchoty a začleněn do Pionýrského praporu č. 11 v Přemyšli. V roce 1899 byl převelen k Pionýrskému praporu č. 4 v Ptuji. Dne 1. května 1900 byl v důstojnickém sboru pěchoty povýšen na poručíka se senioritou. V roce 1902 byl převelen k Pionýrskému praporu č. 9 v Krakově. V roce 1906 byl propuštěn na dovolenou.
Později odešel z armády a usadil se na rodinném panství v Jurczycích. Díky němu byly Radziszów a Jurczyce propojeny moderní silnicí. V roce 1911 byl zvolen poslancem rakouského parlamentu za konzervativní stranu (zabýval se záležitostmi Těšínského Slezska a hájil pronásledované Poláky z Poznaňska). Během první světové války se přimlouval za legionáře z 2. brigády internované v Maďarsku.
Poté, co Polsko znovu získalo nezávislost, vstoupil do polské armády v hodnosti kapitána a bojoval v Těšínském Slezsku. Zemřel 26. ledna 1919 v prohrané bitvě s českými vojsky u Kończyc Małe v obci Zebrzydowice v okrese Těšín. Vedl půlprapor o 240 mužích s několika kulomety a velel obraně severního polského křídla podél železniční trati. V neděli 26. ledna po 4:00 hodině ranní ho překvapil útok několika českých rot, které jednotky pod jeho velením rychle porazily a rozprášily. Polská jednotka byla poražena a kapitán Haller vážně zraněn. Během ústupu do Pruchny zemřel na následky ztráty krve v Kończyce Małe. Krátce po jeho smrti se šířily zvěsti, že ho Češi probodli bajonety, ale jeho sestra to po prozkoumání těla zesnulého nepotvrdila.
6. února 1919 byl pohřben v rodinné kapli ve Dwory.
25. července 1919 byl přijat do polské armády a povýšen na majora „jako uznání za jeho služby při obraně hranic vlasti“.
Řády a vyznamenání
Stříbrný kříž Vojenského řádu Virtuti Militari č. 7299 (posmrtně, 17. května 1922),
Kříž za obranu Těšínského Slezska 1. třídy (posmrtně, 2. října 1919),
Pamětní medaile za obranu Těšínského Slezska (posmrtně),
Chválný dekret Národní rady Těšínského vévodství (posmrtně)
Hádanka:
(Číslo řádu Virtuti Militari - Počet všech řádů a odznaků, které Caesar obdržel) : (Počet vojáků v půlpraporu - 235)
Możesz sprawdzić swoje rozwiązanie zagadki w serwisie
certitude.
Poté vám bude přiděleno místo, kde budete muset provést nějaké výpočty.
Checker 2:
Keš se nachází vysoko v buku, jako owner nenesu odpovědnost za žádné ublížení na zdraví, keš si berete na vlastní nebezpečí.