Voor ik vertel over het station, allereerst even over de cache:
- Deze is bereikbaar van maandag tm vrijdag tussen 7.00 en 18.00, zaterdag en zondag tussen 9.00 en 18.00.
- Tip: Neem je (klein)kinderen me als je deze cache gaat doen, maar ook ouderen kunnen er zich er me vermaken.
- Ga voorzichtig om met de inhoud, houdt toezicht bij gebruik, als er iets ontbreekt of kapot gaat, graag een berichtje.
Station Ermelo – persoonlijk
Voor mijn als echte Ermeloër een bekende plek, 5 jaar lang dagelijks naar school vanaf het station en nog een aantal jaar voor het werk en de uitstapjes. Voor mijn vader, Willem Dijkstra, was het station meer dan dat, hij was een echte spoorman, van april 1964 tot ruim 5 jaar later was hij stationschef in Ermelo. Eind 1969 werd station Ermelo onderdeel van station Amersfoort waardoor zijn functie verdween. Daarna hij te werk werd gesteld in Utrecht, zijn hele leven was hij trots op zijn werk bij de NS, een mooie herinnering, voor mij ook verbonden aan deze cache. Op deze foto, mijn vader 2e van links, neemt de functie van stationschef over van dhr. W. Hamstra, 3evan links.
Station Ermelo – een stukje historie
Het station dateert uit 1882 en bleek pas mogelijk als halte mits een bedrag van 10k werd betaald in guldens en de garantie werd gegeven dat het station voldoende rendabel zou zijn. De gemeenteraad ging hiermee graag akkoord, toen bleek dat de heer Chevallier jr. eigenaar van landgoed Veldwijk, bereid was het bedrag uit eigen middelen op tafel te leggen. De heer Chevallier zegde bovendien toe de benodigde grond met een oppervlakte van 4.000 m2 gratis beschikbaar te stellen en gedurende 20 jaar eventuele tekorten te zullen aanzuiveren. Wel stelde hij als voorwaarde dat het gemeentebestuur de zandweg naar de kom van het dorp zou verharden. Daarmee ging de raad akkoord en zo ontstond de Stationsstraat.
Op 1 juni 1882 werd met enig feestgedruis de halte Ermelo-Veldwijk officieel in gebruik genomen. Het was een mijlpaal in de plaatselijke geschiedenis. Station Ermelo-Veldwijk, later omgedoopt tot station Ermelo, heeft een zeer belangrijke bijdrage geleverd aan de sociaaleconomische ontwikkeling van deze gemeente.
Tussen Veldwijk, gesticht in 1886, en de stationschef bestond tot 1905 een bijzondere relatie. De functionaris voerde tevens de administratie van Veldwijk en luidde de bel bij aankomst van de treinen, zodat eventuele bezoekers van de inrichting gewaarschuwd werden om afscheid te nemen. Special voor Veldwijk werden loslijnen aangelegd en voor de aanvoer van de steenkool voor de c.v. installatie was er zelfs een aftakking naar de Veldwijkse kolenschuren.
Het hoofdgebouw (halte) aan de dorpszijde van het stations emplacement verviel in 1896, maar bleef wel behouden en werd als dienstwoning ingericht. Het huidige station, een eilandstation, kwam in 1898 gereed. De heer W. Hamstra was de laatste stationschef die in deze dienstwoning woonde. Zijn opvolger (mijn vader) Willem Dijkstra stelde geen prijs op de woning, waarna dit pand nog hetzelfde jaar (1964) werd gesloopt.
Tot 1952 was er sprake van station Ermelo-Veldwijk, Na de elektrificatie in dat jaar werd de naam gewijzigd in station Ermelo. Niet alleen veranderde de stationsnaam, ook de functie van stationschef werd dus op den duur opgeheven.
Na de 2e wereldoorlog heeft het spoorwegstation in Ermelo een hoge vlucht genomen. Het personeelsbestand van de inrichtingen breidde zich uit, de komst van de militaire kazernes, maar ook de ontwikkeling tot vakantieoord droeg bij aan deze expansie. Fietsentreinen werden in de zomer en bekend verschijnsel. Er waren dagen dat er in Ermelo zp'n 300 fietsen werden afgeleverd. Ook het woon-werk verkeer nam sterk toe. Eén van de pijlers van het spoorwegstation was het militair vervoer. Vooral rond het weekend reden er veel militaire treinen om de verlofgangers af- en aan te voeren. Zelf na de elektrificatie bleven hiervoor de oude stoomlocomotieven nog een tijdlang in dienst.
De automatisering bezegelde het lot van Ermelo als zelfstandig station; het werd een onderdeel van station Amersfoort. Personeel was steeds minder nodig en rond de laatste eeuwwisseling werd het station definitief gesloten. Momenteel is er een restaurant op het station gevestigd.
Meer info is nog te lezen, waaronder een interview met mijn vader, in het boekje in de cache dat ter inzage ligt. Ook staan daar nog mooie oude foto's in. Het boekje gaat over vervoer in Ermelo, het groene gedeelte gaat specifiek over het station.
Veel plezier met de cache!