Let op! Ben je op deze pagina gekomen vanuit www.huttenkloasoldenzaal.nl? Dan ben je waarschijnlijk niet ingelogd.
Om deze cache te kunnen vinden moet je eerst ingelogd zijn of een account aanmaken op www.geocaching.com. Pas dan kun je de locaties zien die nodig zijn om de cache te kunnen loggen.
Het is het jaar 1774. Kousenkoopman Willem Stint keert niet terug van de Goorse wintermarkt.
Diens vader ging op onderzoek uit en ontdekte dat ene Klaas Annink verwantwoordelijk bleek voor de verdwijning.
Wat volgde was een spraakmakend proces waarbij Klaas, zijn vrouw Aarne en zijn zoon Jannes zijn gearresteerd en veroordeeld. Zijn bijnaam Huttenkloas is meer dan 200 jaar later nog steeds een begrip in Twente. Maak kennis met....
(klik op bovenstaande logo voor een leuke video!)
Exact 250 jaar naar dato wordt er teruggekeken op dit beroemde figuur en de tijd waarin zich dit allemaal afspeelde. Daarom is 2025 het Huttenkloas Joar! In samenwerking met Oldenzaal Promotie is deze cache online gekomen. Bezoek www.huttenkloasoldenzaal.nl voor meer informatie over de vele evenementen die nog gaan volgen.
Deze mystery brengt je langs drie belangrijke punten van het Verhaal van Huttenkloas. Van woonplaats in Bentelo tot veroordeling in Oldenzaal. In deze listing wordt het verhaal achter deze punten beschreven. Wanneer je het waypunt daadwerkelijk bezoekt, zul je hier een huttenkloas stoel aantreffen met daarbij een woord.
Verzamel de woorden van alle drie de punten en zet ze in de genummerde volgorde, voer ze in op What3words en ontdek het einde van het verhaal!
De waypoints kun je uiteraard in eigen gewenste volgorde afleggen, maar het leukste is om de officiële, drie delige Huttenkloas fietsroute te volgen. Deze kun je hier downloaden:
Deel 1 (Bentelo > Oldenzaal)
Deel 2 (Oldenzaal > Ootmarsum > Denekamp > Oldenzaal)
Deel 3 (Oldenzaal > Bentelo)
Klaas Annink werd geboren op De Haar, een stuk land bij Bentelo aan de Hagmolenbeek bij de Hagmolenbrug. Over zijn leven is weinig bekend. Hij heeft waarschijnlijk de kost verdiend als dagloner, die moest rondkomen van het beetje geld dat hij verdiende op de dagen dat een boer werk voor hem had. Omdat hij ook wel Klaas Coenderink werd genoemd is het waarschijnlijk dat hij een tijd in een hut op het erve Coenderink bij Hengevelde (in de omgeving van de huidige Wethouder Gosselinkstraat) heeft gewoond. Hij trouwde in 1734 met Aarne Spanjer. Zij kregen vijf zonen, waarvan er twee kort na de geboorte overleden.
De oudste zoon, Jan Berent, vestigde zich op het (toenmalige) eiland Wieringen, waar hij in 1793 overleed. Klaas en zijn zoon Jannes pleegden kleine diefstallen, meest hout en voedsel, om het schamele inkomen aan te vullen. Zij waren niet de enige dagloners die uit stelen gingen. Om in leven te blijven was er soms geen andere uitweg.
Bij het gezin Annink woonde een halve neef van Klaas in, genaamd Harmen. Pompen Harmen, zoals zijn bijnaam luidde, wist van de diefstallen die gepleegd werden.
Uit vrees dat Harmen zijn mond voorbij zou praten, besloten Klaas en zoon Jannes hem van kant te maken. Op zekere avond bonden zij hem vast op een stoel en sloegen hem met een bijl in twee slagen dood. Aarne en Jannes ontkleedden het slachtoffer, bonden hem een touw om de hals en sleepten hem naar een kuil achter op hun land. Daar werd hij begraven. De kleding van het slachtoffer konden de daders goed gebruiken.
De tweede moord pleegden vader en zoon Annink een jaar later, in maart 1775.
De marskramer Willem Stint, afkomstig uit Werelte (Müsterland) kwam een paar keer per jaar langs het huis van de Anninks en logeerde er wel eens. Deze keer was hij bijna 'leegverkocht', en moest dus aardig wat geld bij zich hebben. Aarne, de vrouw van Klaas had hem koffie en een boterham gegeven, maar toen Klaas en Jannes thuiskwamen, ging zij naar buiten om de wacht te houden. Intussen vermoordden de mannen Willem met een bijl.
Toen Aarne weer binnenkwam, maakten zij de vloer schoon, kleedden hun slachtoffer uit en begroeven hem 's avonds in een bouwland vlak bij hun huis. De buit omvatte de kleding van Stint en vijftig gulden. De vader van Willem Stint ging op zoek naar zijn zoon toen deze niet terugkeerde. Hij kende de vaste route en kwam zo ook in Hengevelde waar mensen hem vertelden dat Willem voor het laatst gezien was bij Huttenkloas. Ook vertelden ze dat Huttenkloas en zijn vrouw kleren droegen en een plunjezak hadden die niet van hen waren. De vader stapte naar de rechter in Delden en deed aangifte, waarop Huttenkloas en Jannes werden gearresteerd, later ook Aarne en de jongste zoon Gerrit.
De vier gezinsleden werden opgesloten in de kelder van het stadhuis van Oldenzaal, waar het drostengericht gevestigd was. Klaas Annink zou ten tijde van zijn hechtenis vastgebonden zijn op de beroemde 'stoel van Huttenkloas', die te zien is in Museum 't Palthehuis, maar dat is niet zeker.
Deze dwangstoel werd gebruikt als de gevangenen niet wilden bekennen. Zij werden dan op deze stoel, voorzien van kettingen en spijkers, gedwongen een bekentenis af te geven. Het verhaal gaat dat Klaas Annink voor meer dan 100 dagen op deze stoel gezeten heeft, voordat hij bekende de moorden gepleegd te hebben.
Bij Museum Oldenzaal is deze stoel nu nog steeds te bewonderen. Wanneer je op dit tussenpunt bevindt tijdens de openingstijden van Museum Oldenzaal, dan is de stoel vrij te bewonderen vanaf de straat.
De processtukken zijn bewaard gebleven en in 1993 uitgegeven door Rob Küpers ('Het proces Huttenkloas'). Op 22 augustus 1775 formuleerde Cramer zijn eis: Klaas, Aarne en Jannes verdienden wegens moord op Pompen Harmen en Willen Stint de allerzwaarste doodstraf. Het vonnis tegen de drie werd enige dagen later uitgesproken.
Dat had zoals gebruikelijk de vorm van een advies van drie juristen aan de drost van Twente. Deze drie 'referenten', Paulus Putman, Everhard Putman en Rudolf Jordens, allen te Deventer, formuleerden dit vonnis op basis van de hun toegezonden stukken en stuurden dit vervolgens naar de landdrost van Twente, Sigismund van Heiden Hompesch. Deze mocht de uitspraak voorlezen, waarmee het vonnis definitief werd. De drost bepaalde zelf wat er met de jongste zoon Gerrit (17 jaar) gebeuren moest: hij werd op een schip gezet naar 'de Oost- of West Indien met excommandatie, om hem aldaar te houden'. Op 13 september werd de doodstraf voltrokken. De Anninks behoorden tot de laatsten die op een dergelijke manier terechtgesteld werden. Niet alle rechters zouden in die tijd zo'n barbaarse straf hebben opgelegd. De Verlichting, die ook relatieve vrijheid en tolerantie bepleitte, begon door te breken, maar de drost van Twente had geen boodschap aan de nieuwe tijdgeest. De gebeurtenis maakte zoveel indruk, dat deze niet vergeten werd. De drost zal zeker in het ‘Hoge Huys’ in Ootmarsum meerdere slapeloze nachten hebben gekend door deze veroordeling en terechtstelling die we ons nu in onze tijd bijna niet meer kunnen voorstellen.
Op deze locatie vind je nu Museum Drostenhuis. Schroom niet om binnen een bezoekje te brengen wanneer dit kan! Hier valt naast het leven van een Drost in Twente nog veel meer informatie te vinden over Huttenkloas.