De Brug der Teruckeer
Ze zeggen dat wie over deze brug wandelt, langzaam het gefluister van de Wachters achter zich laat. De lucht verandert, het licht wordt anders – en wie goed luistert, hoort het zachte ruisen van een onzichtbare grens. Aan deze zijde heerst het mysterie, de stilte, de kracht van het vergeten. Aan de overkant begint de gewone wereld opnieuw.
Maar de Wachters laten je niet zomaar gaan. De Brug der Terugkeer wordt bewaakt door een stille figuur, een laatste schim in de schaduw. Hij kijkt niet achterom. Zijn taak is niet om te spreken, maar om te waken – en te herinneren wie de wereld van het water heeft betreden.
