Gorzyczki leżą na skraju Płaskowyżu Rybnickiego, który opada tu stromo w kierunku rzeki Olzy. Pojawiły się w źródłach pisanych późno, jednak istniały prawdopodobnie już przed powstaniem sąsiednich Gorzyc (Wielkich), wzmiankowanych w 1229 r. W dawnych czasach wiodła tędy ważna w regionalnym układzie komunikacyjnym droga z Raciborza na Frysztat, zwana Wielką Drogą albo Drogą Królewską.
Gorzyczki stanowiły do 1945 r. odrębną gminę. W jej skład wchodził po likwi-dacji obszarów dworskich (w 1924 r.) teren kopalni i Kolonii Fryderyka powstałej na początku XX w. Gmina posiadała własną pieczęć z wyobrażeniem serca i wyrastających z niego trzech kwiatów - w polu pieczęci. Od lat 70. XX w. Gorzyczki stanowią jedno z sołectw gminy Gorzyce.
Około 1780 r. wioska liczyła siedem gospodarstw, 25 zagrodnikowi sześciu chałupników, łącznie 183 mieszkańców. W 1829 r. było tu już 49 domów i 240 mieszkańców, a w 1940 r. 1565 mieszkańców. Na przełomie XIX i XX w. wieś miała charakter ulicówki. Zabudowania mieszkalne i gospodarcze znajdowały się po obu stronach dzisiejszej ul. Wiejskiej, do skrzyżowania z ul. Raciborską. Działały tu m.in. piekarnie Macieja Koczego i Jacka Wali, restauracja Sporischa (potem Wziątka i Lasaka) oraz zakłady rzemieślnicze.
Z kolei przy ul. Kopalnianej, na Przedewsiu, znajdowały się zabudowania dworskie. Na skraju ówczesnej wsi istniała tzw. syrkownia, która wzięła swą nazwę od wyrabianych tutaj z mleka owczego serów. Dopiero w okresie parcelacji wieś rozrosła się w kierunku Gorzyc (obecna ul. Polna), później Kraskowca i tzw. Kopca. Rozwijało się też budownictwo przy ul. Raciborskiej, gruntownie zmodernizowanej, albo zbudowanej od nowa w latach 2010-2011.
Skrytka znajduje się niedaleko zabytkowej "Bożej Męki"