9 pułk strzelców konnych został sformowany 10 X 1921 roku w Hrubieszowie w wyniku reorganizacji pułków biorących udział w wojnie 1920 roku.
W jego skład weszła część pododdziałów 1 psk, 2 psk i 4 psk.
Początkowo dowództwo 9 psk przebywało w Hrubieszowie, a szwadrony pułku na północno – wschodnich krańcach Polski. Pierwszym dowódcą pułku zostaje płk Franciszek Kaczkowski. Do 1924 pułk podlega DOK IX, ale stacjonuje eksterytorialnie na terenie DOK II we Włodawie, dokąd został przeniesiony w listopadzie 1921. W trakcie pierwszych lat istnienia uzupełniono stany i uporządkowano organizację pułku. W latach 1921-1924 był on pułkiem jazdy dywizyjnej.
Po reorganizacji pułków strzelców konnych w samodzielne oddziały, 24 V 1924 pułk przechodzi do garnizonu Grajewo i Osowiec na teren DOK III. W tymże roku 9 psk wchodzi w skład IX Brygady Kawalerii, którą w 1937 roku przemianowano na Podlaską Brygadę Kawalerii.
W okresie międzywojennym pułk bierze aktywny udział w działaniach Brygady, jak również w życiu społecznym i kulturalnym na terenie powiatu. Wyrazem dobrej współpracy z miejscową ludnością było m.in. ufundowanie pułkowi przez Związek Ziemian powiatów Szczuczyn i Kolno sztandaru, którego uroczyste wręczenie odbyło się 27 IX 1928 roku. Święto Pułkowe obchodzono w dniu 29 czerwca, w rocznicę walk stoczonych przez I dywizjon 2 psk w 1920 roku. Po usilnych staraniach 14.V.1936 roku rozkazem MSWojsk. 9 psk otrzymuje imię gen. Kazimierza Pułaskiego.
W 1928 roku dowództwo nad pułkiem przejmuje płk dypl. Tadeusz Grabowski, zaś w 1931 zostaje on zastąpiony przez płk Tadeusza Falewicza, pod wodzą którego pułk bierze udział w kampanii wrześniowej 1939 roku. W okresie wojny obronnej 1939 roku pułk walczy w ramach Podlaskiej BK. Początkowo pułk prowadzi działania rozpoznawcze i osłonowe oraz bierze udział w potyczkach nadgranicznych w rejonie Stawiski – Szczuczyn – Grajewo. W dniu 4 IX dwa szwadrony pułku wzmocnione baterią 14 dak i szwadronem tankietek uczestniczą w całodniowym wypadzie Podlaskiej BK na terytorium Prus Wschodnich. Następnie pułk prowadząc działania rozpoznawcze cofa się wraz z Brygadą na południe. W dniach 8-10 września walczy w rejonie Broku i Ostrowi Mazowieckiej oraz rozpoznaje w kierunku Małkini.
W urządzonej w tym okresie zasadzce pułk niszczy kilkanaście pojazdów pancerno – motorowych wroga.
W dniach 12-13 września dochodzi do konfrontacji z XIX Korpusem Pancernym Guderiana. W rejonie Ciemne–Domanowo pułk stacza najcięższą i najkrwawszą ze swoich bitew. W związku z dużymi stratami następuje połączenie 3 i 4 szwadronu, ale pułkowi udaje się uniknąć okrążenia i dotrzeć w rejon Puszczy Białowieskiej, skąd nadal w ramach Podlaskiej BK cofa się na Polesie.
19 września na Wołyńskim Polesiu 9 psk wchodzi w skład SGO “Polesie” gen. Kleeberga. Tam otrzymuje uzupełnienie w amunicji i ludziach. Ostatnia dekada września to marsz w ramach SGO “Polesie” na zachód i nieustające walki z dywersantami i oddziałami radzieckimi. Od 3 do 5 października pułk bierze udział w ostatniej bitwie kampanii wrześniowej pod Kockiem.
Wraz z innymi oddziałami Podlaskiej BK stanowi północną osłonę Grupy i w rejonie Wróbliny Starej i Nowej toczy ciężkie walki z oddziałami nadchodzącej niemieckiej 29 DPZmot.
Pułk kapituluje w dniu 6 X 1939 r.
Skrytka to mikrus ukryty na kordach, który znajduję się w miejscu muralu upamiętniającego 9 Pułk Strzelców Konnych.