Niedaleko od Rzeszowa w miejscowości Nosówka urodził się Franciszek Błażej. Było to w roku 1907. Ukończył Szkołę Podchorążych w Komorowie w roku 1932. Przed wojną służył w 84 pułku Strzelców Poleskich. Również w tej jednostce brał udział w działaniach zbrojnych podczas wojny obronnej w 1939 roku. Później był czynnym członkiem konspiracji, początkowo jako oficer szkoleniowy a później jako oficer operacyjny Inspektoratu Rzeszowskiego Armii Krajowej. Brał również udział w próbie odbicia więźniów z Zamku Lubomirskich w Rzeszowie, jednak ta akcja zakończyła się niepowodzeniem.
Od 1945 roku był członkiem Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, kierował działem propagandy na południu. Później był prezesem zrzeszenia aż do czasu aresztowania w 1947 roku.
Przez ponad trzy lata był więziony podczas śledztwa prowadzonego przez NKWD, podczas którego był torturowany. Został skazany na czterokrotną karę śmierci. Stracony w 1951 roku strzałem w tył głowy.
Aktualnie symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim na Łączce.
W 2010 roku został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski, zaś w 2013 roku awansowany pośmiertnie do stopnia majora.
Popiersie Franciszka Błażeja możemy zobaczyć w Pomniku Żołnierzy Wyklętych w Rzeszowie znajdującym się przy ulicy Cieplińskiego.
Źródła:
- AIPN, Teczki więźniów 1950, Błażej Franciszek
- Tadeusz Swat: Niewinnie Straceni 1945-56. Wyd. Fundacja Ochrony Zabytków, Warszawa 1991.
- Relacja ustna
Dla pierwszych trzech znalazców są okolicznościowe certyfikaty.
Skrzynka została założona dzięki finansowej pomocy Ministerstwa Sportu i Turystyki.