14 lutego 1957 r. zarządzeniem ministra leśnictwa i przemysłu drzewnego uznano grzbiet górski na pograniczu Korczyny i Czarnorzek, o powierzchni 13,62 ha, za rezerwat przyrody pod nazwą Prządki. Prządki zbudowane są z piaskowców ciężkowickich, których wiek geologiczny określany jest jako dolny eocen (55-35 mln lat temu). Piaskowiec ten tworzy cały wielki grzbiet na pograniczu Korczyny i Czarnorzek, a którego fragmentem są Prządki.
Prządki w latach dwudziestych ubiegłego wieku były miejscem eksploatacji materiału skalnego do celów budowlanych oraz do wyrobu kamieni młyńskich, żaren, brusów, osełek itp. O eksploatacji kamienia decydowała łatwość kruszenia obnażonych skał oraz położenie ich w nieco spornym i nieużytkowanym terenie.
Obecnie grunty wchodzące w skład rezerwatu stanowią własność Skarbu Państwa i są zarządzane przez Nadleśnictwo Dukla, podlegające Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie. Uwzględniając wartość estetyczną i naukową Prządek, Lwowski Konserwator Wojewódzki objął je częściową ochroną, w związku z czym starostwo krośnieńskie wydało rozporządzenie zabraniające jakiegokolwiek naruszania skał. Przedsięwzięcia te ograniczyły częściowo eksploatację, jednak nie przyniosły zdecydowanej poprawy sytuacji.
O konieczność objęcia Prządek ochroną prawną w postaci rezerwatu przyrody apelował w 1932 roku Henryk Świdziński, wybitny geolog karpacki, profesor AGH, członek korespondent Polskiej Akademii Nauk. Proponował on utworzenie rezerwatu w dwóch wariantach: minimalnym - tj. wydzielenie każdej grupy skał z osobna, albo maksymalnym - tj. jednego zwartego obszaru, w którym znalazłyby się wszystkie cztery grupy skał.
Po II wojnie światowej, kiedy teren dzisiejszego rezerwatu stał się własnością Skarbu Państwa, wieloletnie starania ochroniarzy zostały uwieńczone sukcesem. W 1957 roku zarządzeniem ministra leśnictwa i przemysłu drzewnego utworzono rezerwat przyrody Prządki. Aby upamiętnić pionierskie zasługi prof. H. Świdzińskiego w ochronie skał, w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia zaproponowano zmianę nazwy rezerwatu Prządki - na Prządki - rezerwat im. prof. H. Świdzińskiego co doszło skutku w roku 2009. Prządki, zwane „Perłą Pogórza”, są bez wątpienia turystyczną atrakcją Podkarpacia.
„Legenda o Prządkach”
Dawno temu był taki zwyczaj, że dziewczęta, wychodzące za mąż, musiały własnoręcznie uprząść nici na płótno, z którego szyto suknie dla nich i dla narzeczonych. W tym to czasie mieszkały w zamku dwie dorosłe córki z matką. Obie miały wkrótce wyjść za mąż, siedziały przeto przy kołowrotkach i przędły nić na ślubne suknie. Ślub miał odbyć się w Wielki Poniedziałek. Siostry śpieszyły się bardzo, ale że pracy było jeszcze dużo, nie zdążyły jej w czasie wykończyć. Nadeszła Wielkanoc. Siostry zamiast iść na rezurekcję do kaplicy zamkowej, zamknęły się w pokoju, chcąc wykończyć pracę. Kiedy się o tym dowiedziała matka, zawrzała strasznym gniewem i zawołała: „Obyście za karę skamieniały, przeklęte córki!” I oto obie córki zamieniły się w głazy, a z nimi matka, jako że nie umiała wychować córek w bojaźni bożej (wg opowiadania Zofii Grochmal).
Źródło: oficjalna strona Gminy Korczyna
Nature Reserve of the Prządki named after prof. Henryk Świdziński
On February 14, 1957, the ruling of the minister of forest and the wood industry was considered a mountain ridge on the border of Korczyna and Czarnorzeki, with an area of 13.62 ha, for a nature reserve called Prządki. The patches are built of the Ciężkowice sandstones whose geological age is referred to as the lower eocene (55-35 million years ago). This sandstone forms the entire great ridge on the border between Korczyna and Czarnorzeki, and the fragment of which is the Prządki.
Prządki in the twenties of the last century were a place of exploitation of rock material for construction purposes and for the production of millstones, debris, whetstone, etc. The easiness of crushing exposed rocks and their location in a somewhat disputed and unused area determined the stone's exploitation.
Currently, the land included in the reserve is owned by the State and managed by the Dukla Forest District, subject to the Regional Directorate of State Forests in Krosno. Taking into account the aesthetic and scientific value of the Prządki, the Lviv Provincial Conservator covered them with partial protection, and therefore the Krosno starosty issued a regulation prohibiting any violation of the rocks. These projects limited some of the exploitation, but did not bring about a definite improvement in the situation.
Henryk Świdziński, a prominent Carpathian geologist, a professor at the AGH, and a correspondent member of the Polish Academy of Sciences, appealed for the necessity of granting Patrons legal protection in the form of a nature reserve. He proposed to create a reserve in two variants: the minimum - separation of each group of rocks separately, or the maximum - one compact area in which all four groups of rocks would be found.
After the Second World War, when the area of today's reserve became the property of the State, many years of efforts by security guards were successful. In 1957, the Prządki nature reserve was established by order of the minister of forestry and timber industry. To commemorate the pioneering merits of prof. Świdziński in the protection of rocks, in the seventies of the last century, it was proposed to change the name of the Prządki reserve - to the Nature Reserve of the Prządki named after prof. Henryk Świdziński, which occurred in the year 2009. Spinners, called the "Pearl of Foothills", are undoubtedly a tourist attraction of Podkarpacie.
„Legend aboud Prządki”
A long time ago, it was a custom that girls, getting married, had to tweak the threads on canvas, from which the dresses were made for them and for the brides. At that time, two adult daughters and their mother lived in the castle. Both were soon to get married, so they sat by the turnstiles and wove the thread for wedding dresses. The wedding was to take place on Holy Monday. The sisters were in a great hurry, but there was still a lot of work, they could not finish her time. Easter came. Instead of going to the castle chapel, the sisters closed themselves in the room, wanting to finish the work. When mother found out, she screamed with terrible anger and cried out: "May you be stoned for a punishment, cursed daughters!" And both daughters turned into boulders, and with them mother, as she could not bring up her daughters in fear of God (according to the story of Zofia Grochmal).
Source: official website of the Korczyna commune