|
Het terrein van de abdij en het focolarecentrum Mariënkroon heeft een rijke geschiedenis, allereerst onder de naam Onsenoort.
Al in de elfde en twaalfde eeuw wordt van ‘huys tot Honsoirde’ gesproken. Volgens een handschrift van de genealogie van 1266 is Gerlach De Rovere in 1243 heer van Onsenoort. De heerlijkheid Onsenoort behoorde toen nog tot het hertogdom Brabant, maar werd in 1356 met het Land van Heusden overgedragen aan Holland.
Het kasteel verwisselde in die tijd vaak van eigenaar. In 1382 kwam Onsenoort in handen van de Vlijmense schout Jan Cuyst van Wijck, die opdracht gaf tot de bouw van de huidige toren (kelder plus twee verdiepingen).
De familie Van Wijck bleef tot 1583 in het bezit van Onsenoort, dat daarna weer veelvuldig van eigenaar wisselde. In de achttiende eeuw bestond het landgoed uit een kasteel, kasteeltoren, enkele dienstwoningen met 105 hectaren grond. De laatste eigenaar, Josephus de la Court, bood het hele bezit in 1903 te koop aan.
Komst van de Cisterciënzermonniken
Op 9 december 1903 kocht abt Maréchal het kasteel met 12 hectaren grond. De Cisterciënzerabt, afkomstig van de Abdij Sainte Marie du Point Colbert te Versailles bij Parijs, moest Frankrijk door het felle antiklerikale klimaat van toen samen met zijn medebroeders ontvluchten. In mei 1904 kwamen de eerste Cisterciënzermonniken naar het kasteel Onsenoort.
Abt Maréchal heeft de vestiging Nieuwkuijk nooit gezien als een nieuwe stichting. Toen hij na de eerste wereldoorlog in Frankrijk terugkeerde was het zijn bedoeling Onsenoort van de hand te doen. De Nederlanders die inmiddels in de communiteit waren opgenomen, oefenden een sterke drang uit om het convent in Nieuwkuijk te laten voortbestaan. Onsenoort werd niet verkocht en toen de communiteit naar Frankrijk terugkeerde, bleef Onsenoort bemand met enkele monniken.
Abdij Mariënkroon
Bij de canonieke oprichting in 1929 werd het een priorij. Later kreeg de priorij de naam Mariënkroon en werd op 24 juli 1957 tot abdij verheven.
In de oorlogsjaren 1940-1945 vonden ruim 1500 mensen die voor het oorlogsgeweld op de vlucht waren, onderdak op het terrein van de monniken. Uit dankbaarheid bouwden de monniken na de oorlog een Mariakapel in het bos van de abdij.
In de jaren 1940 tot ongeveer 1970 kende de abdij een periode van grote bloei. Er waren veel roepingen en de abdij groeide uit tot de grootste van de Cisterciënzerorde (met meer dan tachtig monniken van wie vijftig priesters).
De crisis binnen de katholieke kerk in de ‘60-’70 jaren is ook binnen de kloostermuren voelbaar geweest. Overlijden, uittredingen en het uitblijven van nieuwe roepingen bracht het aantal paters zichtbaar terug.
De nog resterende paters zijn nu allemaal 75+'ers.
Op zoek naar een nieuwe bestemming
Vanaf de jaren ’90 is pater Hopstaken als Abt dan ook op zoek geweest naar een goede bestemming voor de abdij.
Focolarebeweging
Na een verrijkende wederzijdse kennismaking tussen de Focolarebeweging en de monniken van de Cisterciënzerabdij, gesprekken met het bisdom en de gemeente Heusden, maakte abt Hopstaken op 3 maart 2002 in Nijmegen, tijdens de open dag van de Focolarebeweging ter gelegenheid van haar 40-jarige aanwezigheid in Nederland, bekend dat het beheer van de abdij wordt gedeeld met de Focolarebeweging.
Voor meer info omtrent de abdij en/of de Focolarebeweging:
website Marienkroon
|