O abrupto da nosa costa sorpréndenos, ás veces, con portos naturais como o de Dexo. Esta cala brindou aos nosos labregos a posibilidade de se converter en mariñeiros. Os restos da grúa lémbranosa difícil entrada e saída das pequenas embarcacións. Ao rebordar o illote que contemplas desde aquí: A Marola, recordaban o vello dito mariñeiro... "quen pasou A Marola, pasou a mar toda". A nosa xente, labrega e mariñeira, coñece os perigos pero tamén a enorme riqueza pesqueira que se agocha baixo as temíbeis ondas do mar: robalizas, congros, xurelos, sargos, polbos, nécoras, centolas e percebes. Tamén a preciada cría do mexillón, que logo medrará nas bateas próximas, até se converter nun exquisito manxar. Terra e mar xúntanse en Dexo creando unha marabillosa paisaxe. Pero as mareas negras, os vertidos tóxicos e prácticas pesqueiras inadecuadas ameázana.
(Texto extraído dun dos paneis informativos do porto).